18 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
18 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1957

Organizacja
Numer

JW 2645[1][2]

Dyslokacja

Jarocin; Leszno[3]; Ostrów Wielkopolski; Krosno Odrzańskie

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

4 Pomorska Dywizja Piechoty

76 mm armata wz. 1942 (ZiS-3)

18 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej (18 dappanc) – pododdział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Dywizjon został sformowany latem 1945 roku w składzie odtworzonej 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty. W październiku 1946 roku dywizjon został przeniesiony z Jarocina do Pleszewa, a w następnym roku na powrót do Jarocina. W 1948 roku jednostka została dyslokowana do garnizonu Leszno, 10 października 1949 roku do Ostrowa Wlkp, a w 1950 roku do Krosna Odrzańskiego. W 1957 roku jednostka została rozformowana.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo i sztab

  • pluton dowodzenia
  • trzy baterie armat przeciwpancernych
    • dwa plutony ogniowe po 2 działony

Razem według etatu 2/79 w 1948: 164 żołnierzy i 12 armat 76 mm ZiS-3

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]