6 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1944 |
| Rozformowanie |
1957 |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru |
1947 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Edward Kumpicki |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
6 Pułk Artylerii Lekkiej (6 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Pułk sformowany został we wsi Syrowatka, w okolicy Sum[4], na podstawie rozkazu dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 01 z 1 kwietnia 1944. Jednostka wchodziła w skład 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty z 1 Armii Wojska Polskiego. 10 września 1944 pod Warszawą żołnierze pułku złożyli przysięgę[5]. Po zakończeniu działań wojennych pułk stacjonował w garnizonie Krotoszyn. Tam w 1947 otrzymał sztandar. Następnie przeniesiony do Kęszycy[6] i podporządkowany dowódcy 5 Saskiej Dywizji Piechoty. Rozformowany razem z dywizją w 1957.
Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]
- mjr Edward Kumpicki (do 12 IV 1945)
- ppłk Sergiusz Raskow
- ppłk Czesław Czubryt-Borkowski (IX 1948 – VII 1949)
- mjr Antoni Rybicki (był w 1956)[7]
Skład etatowy[edytuj | edytuj kod]
Stan etatowy liczył 1093 żołnierzy, w tym 150 oficerów, 299 podoficerów i 644 kanonierów.
Na uzbrojeniu i wyposażeniu pułku znajdowały się:
- 76 mm armaty – 24
- 122 mm haubice – 12
- rusznice przeciwpancerne – 12
- samochody – 108
- ciągniki – 24
a.jpg) |
 |
Marsze i działania bojowe[edytuj | edytuj kod]
We wrześniu 1944 pułk wspierał 1 Pułk Piechoty, w czasie forsowanie Wisły pod Siekierkami. W lutym 1945, działając dywizjonami wspierał walkę 4 DP o Dobrzycę, Golce, Karsibór, Bobrowo i Lubno. W marcu brał udział w walkach o Kołobrzeg, a następnie bronił wybrzeża morskiego na odcinku Kołobrzeg—Mrzeżyno.
|
|
|
|
|
|
|
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP Nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
- ↑ Radziwończyk 1986 ↓, s. 108.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 109.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Nalepa 1992 ↓, s. 88.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Edward,Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- Kazimierz Radziwończyk. 4 Dywizja Piechoty im. Jana Kilińskiego. Formowanie i szkolenie. cz.I. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3, s. 101-128, 1986. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182.