Przejdź do zawartości

The Cosmic Game

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Cosmic Game
Wykonawca albumu studyjnego
Thievery Corporation
Wydany

22 lutego 2005

Gatunek

Muzyka klubowa, downbeat, trip hop

Długość

1:02:42

Wydawnictwo

ESL Music

Producent

Rob Garza, Eric Hilton

Oceny

Przejdź do sekcji „Odbiór”

Album po albumie
The Richest Man in Babylon
(2004)
The Cosmic Game
(2005)
Versions
(2006)

The Cosmic Game – czwarty album studyjny Thievery Corporation, wydany w 2005 roku w Stanach Zjednoczonych przez Eighteenth Street Lounge Music. Jako pierwszy z albumów zespołu doszedł do 1. miejsca na liście Dance/Electronic Albums tygodnika Billboard.

Historia albumu[edytuj | edytuj kod]

Wydania[edytuj | edytuj kod]

Album The Cosmic Game został wydany 22 lutego 2005 roku w Stanach Zjednoczonych przez Eighteenth Street Lounge Music jako CD[1]. W 2012 roku ukazał się również jako poczwórny minialbum[2].

Promocja[edytuj | edytuj kod]

W połowie grudnia 2004 roku iTunes Store rozpoczął sprzedaż nagrania „Revolution Solution”, a miesiąc później – „Warning Shots”. 8 lutego 2005 roku Insound Radio Player rozpoczął streaming utworu „Marching The Hate Machines”, a Beatport – sprzedaż utworu „Holographic Universe”. Na kwiecień tego samego roku zaplanowano trasę koncertową promującą album[3].

Charakterystyka albumu[edytuj | edytuj kod]

Thievery Corporation zbudował poszczególne utwory ze znanych wcześniej elementów muzycznych (elektroniczne beaty, dub, delikatne brazylijskie tonacje, brzmienie sitaru) i wykonawczych (wokaliści śpiewający w językach obcych) dając odbiorcom w pełni przemyślany, brzmiący autentycznie album[4]. Obok tego Garza i Hilton przemycili solidne dawki psychodelicznego popu i alternatywnego rocka. Pojawiło się też przesłanie polityczne i społeczne. Według Garzy obaj z Hiltonem czytali dużo teorii spiskowych i literatury „otwierającej umysł” chcąc poszerzyć to, co robili do tej pory[3].

Bieżące wydarzenia inspirowały teksty piosenek. [The Cosmic Game] mógłby być interpretowany jako nasz najbardziej politycznie i społecznie świadomy album

Eric Hilton[3].

Wykonawcy towarzyszący[edytuj | edytuj kod]

I na tym albumie, podobnie jak na poprzednich, wystąpili goście; tym razem byli to: The Flaming Lips („Marching The Hate Machines (Into The Sun)”), David Byrne („The Heart's A Lonely Hunter”), Perry Farrell („Revolution Solution”), Gigi Rezende („Pela Janela”), Sleepy Wonder i Gunjan („Warning Shots”). Podobnie jak w przypadku duetu The Postal Service przeważająca część tej współpracy odbywała się z pośrednictwem poczty elektronicznej i komputera[3].

Lista utworów[edytuj | edytuj kod]

Zestaw utworów na płycie CD[1]:

Nr Tytuł utworu WokalDługość
1.„Marching The Hate Machines (Into The Sun)”The Flaming Lips4:01
2.„Warning Shots”Sleepywonder5:02
3.„Revolution Solution”Perry Farrell3:41
4.„The Cosmic Game”2:19
5.„Satyam Shivam Sundaram”Gunjan4:07
6.„Amerimacka”Notch5:41
7.„Ambicion Eterna”Verny Varela3:43
8.„Pela Janela”Gigi Rezende3:41
9.„Sol Tapado”Patrick Dos Santos3:57
10.„The Heart's A Lonely Hunter”David Byrne4:03
11.„Holographic Universe”3:42
12.„Doors Of Perception”Gunjan3:16
13.„Wires And Watchtowers”Sista Pal4:19
14.„The Supreme Illusion”Gunjan4:10
15.„The Time We Lost Our Way”LouLou Ghelichkhani4:11
16.„A Gentle Dissolve”2:49
1:02:42

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Opinie krytyków[edytuj | edytuj kod]

Oceny łączne
Publikacja Ocena
Album of the Year 70/100[5]
Metacritic 70/100[6]
Recenzje
Publikacja Ocena
AllMusic 4/5 gwiazdek[4]
laut.de 3/5 gwiazdek[7]
Pitchfork 7.6/10[8]
PopMatters 7/10[9]
RYM 3.40/5[10]
Rolling Stone 3/5 gwiazdek[11]
Sputnikmusic 3.7/5[12]

Według Billa Werde z Rolling Stone oferta muzyczna Thievery Corporation zaprezentowana na czterech albumach studyjnych wyróżnia się na tle światowej muzyki spod znaku chill out, odtwarzanej w modnych sklepach i barach bistro na całym świecie. „The Cosmic Game prezentuje wiele z tego, czego oczekujemy od Thievery: bujne, wolne rytmy z autentycznym jamajskim i latynoskim zmysłem”. W dalszej części recenzent wyróżnia zaproszonych gości: Wayne’a Coyne’a z Flaming Lips w piosence „Marching the Hate Machines (Into the Sun)”, Perry’ego Farrella w „Revolution Solution” i Davida Byrne’a w „The Heart's a Lonely Hunter”[11].

Na tych samych artystów zwraca również uwagę David Jeffries z AllMusic dodając Sistę Pat śpiewającą „Wires and Watchtowers” oraz Notcha w piosence „Amerimacka”. „The Cosmic Game jest tak mrocznie zachwycający, że trzeba przyznać, że to ich arcydzieło”[4].

Kolejnym recenzentem, który podkreśla wkład Wayne’a Coyne’a i Davida Byrne’a jest Matthew Murphy z magazynu Pitchfork. „Rob Garza i Eric Hilton, na The Cosmic Game zgromadzili wyśmienitą obsadę gościnnych wokalistów i współpracowników, którzy pomogli duetowi stworzyć jego najbardziej jak dotąd skupione i porywające dzieło”[8].

Podobną opinię odnośnie do wkładu Wayne’a Coyne’a, Perry’ego Farrella i Davida Byrne’a w realizację albumu wyraża również Lisa Verrico z The Times: „za to mogą [Thievery Corporation] podziękować sławnym gościom, którzy zgodzili się pojawić w The Cosmic Game i naprawdę się w to zaangażowali”[13].   Według Jacka Smitha z BBC The Cosmic Game jest najlepszym albumem Thievery Corporation od czasu The Mirror Conspiracy. W swojej recenzji wyróżnia on zwłaszcza Davida Byrne’a określając interpretowaną przez niego piosenkę „The Heart's a Lonely Hunter” „najbardziej czarującym fragmentem albumu”. Akcentuje również wkład Wayne’a Coyne’a i Perry’ego Farrella, ale obok nich zwraca też uwagę na artystów mniej znanych, takich jak Sleepy Wonder (w hip-hopowym „Warning Shots”) i Gigi Rezende (w latynoskiej „Pela Janela”). W podsumowaniu podkreśla umiejętne połączenie przez Garze i Hiltona partii instrumentalnych z materiałem wokalnym: „łącząc fascynujące melodie, egzotyczne wokale i etniczne brzmienia (…) tworzą [oni] urzekające pomosty między utworami nadając całości melodyjny klimat. Po raz kolejny Thievery Corporation demonstruje okazałość i stylistyczne umiejętności, które pozostają niezrównane w dzisiejszym, nasyconym świecie downtempo i muzyki elektronicznej”[14].

„Z licznymi gościnnymi wokalistami, The Cosmic Game gwarantuje zróżnicowaną i ciepłą podróż” – zapewnia Eberhard Dobler z laut.de precyzując: „Zwłaszcza, że nie sposób znudzić się pięknie skonstruowanymi aranżacjami dźwiękowymi. Jednak jedna lub dwie pętle sitaru byłyby mniejszym atutem. Niemniej jednak, to z pewnością jeden z najlepszych albumów obu Amerykanów”[7].

Listy tygodniowe[edytuj | edytuj kod]

2005
Kraj Lista Pozycja
Australia Top 50 Albums 46[15]
Austria austriancharts.at (Flandria) 48[16]
Belgia Ultratop (Flandria) 25[17]
Belgia Ultratop (Walonia) 71[18]
Francja SNEP 66[19]
Niemcy Offizielle Deutsche Charts 50[20]
Nowa Zelandia ONZMC 24[21]
Stany Zjednoczone Billboard 200 94[22]
Stany Zjednoczone Dance/Electronic Albums (Billboard) 1[23]
Stany Zjednoczone Independent Albums (Billboard) 6[24]
Szwajcaria Schweizer Hitparade 79[25]
Włochy FIMI 25[26]

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

Według Nielsen SoundScan The Cosmic Game został sprzedany w liczbie 151 tysięcy kopii w Stanach Zjednoczonych[27].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Thievery Corporation – The Cosmic Game. Discogs. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).
  2. Discogs: Thievery Corporation – The Cosmic Game. Discogs. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).
  3. a b c d Michael Paoletta. Thievery Corp. Goes 'Cosmic'. „Billboard”. Nr 6. 117, s. 27, luty 2005. New York: Billboard Publications. ISSN 0006-2510. [dostęp 2021-01-13]. (ang.). 
  4. a b c David Jeffries: The Cosmic Game – Thievery Corporation. AllMusic. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).
  5. Album of the Year: Thievery Corporation – The Cosmic Game. Album of the Year. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).
  6. Metacritic: The Cosmic Game by Thievery Corporation. Metacritic. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).
  7. a b Eberhard Dobler: Thievery Corporation – The Cosmic Game. laut.de. [dostęp 2023-08-30]. (niem.).
  8. a b Matthew Murphy: Thievery Corporation: The Cosmic Game. Pitchfork. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).
  9. Dan Nishimoto: Thievery Corporation: The Cosmic Game. PopMatters. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).
  10. The Cosmic Game. RYM. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).
  11. a b Bill Werde: Thievery Corporation – Album Reviews – The Cosmic Game. Rolling Stone. [dostęp 2021-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-02)]. (ang.).
  12. Thievery Corporation – The Cosmic Game. Sputnikmusic. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).
  13. Lisa Verrico: Thievery Corporation: The Cosmic Game. The Times. [dostęp 2021-02-10]. (ang.).
  14. Jack Smith: Thievery Corporation – The Cosmic Game – Review. BBC. [dostęp 2021-02-10]. (ang.).
  15. Australian Charts: Thievery Corporation - The Cosmic Game (album). australian-charts.com. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  16. AustrianCharts: Thievery Corporation – The Cosmic Game. austriancharts.at. [dostęp 2021-02-08]. (niem.).
  17. Ultratop: Thievery Corporation – The Cosmic Game. www.ultratop.be. [dostęp 2021-02-08]. (niderl.).
  18. Ultratop: Thievery Corporation – The Cosmic Game. www.ultratop.be. [dostęp 2021-02-08]. (fr.).
  19. Les Charts: Thievery Corporation – The Cosmic Game (album). lescharts.com. [dostęp 2021-02-08]. (fr.).
  20. Offizielle Deutsche Charts: Thievery Corporation – The Cosmic Game. www.offiziellecharts.de. [dostęp 2021-02-08]. (niem.).
  21. New Zealand Charts: Thievery Corporation - The Cosmic Game (album). charts.nz. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  22. Billboard: Chart History: Thievery Corporation. Billboard. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  23. Billboard: Chart History: Thievery Corporation. Billboard. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  24. Billboard: Chart History: Thievery Corporation. Billboard. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  25. Schweizer Hitparade: Thievery Corporation – The Cosmic Game. swisscharts.com. [dostęp 2021-02-08]. (niem.).
  26. Italian Charts: Thievery Corporation – The Cosmic Game (album). italiancharts.com. [dostęp 2021-02-06]. (wł.).
  27. Billboard: Thievery Corporation Plots 'Retaliation'. www.billboard.com. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).