Struna bębenkowa
Struna bębenkowa (łac. chorda tympani) – nerw, gałąź nerwu twarzowego.
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Rozpoczyna się w kości skroniowej odchodząc od przedniej powierzchni pnia nerwu twarzowego, pod kątem ostrym ku górze i do przodu. Biegnie w kanale kostnym do jamy bębenkowej, tworząc tam łuk wypukły ku górze, następnie układa się w fałdzie błony śluzowej na przyśrodkowej powierzchni błony bębenkowej pomiędzy odnogą długą kowadełka a rękojeścią młoteczka. W tym miejscu jej przebieg może być widoczny podczas otoskopii. Z jamy bębenkowej wydostaje się przez szczelinę skalisto-bebenkową – szczelina Glasera (ryc. 2) wchodząc do dołu podskroniowego. Biegnie dalej ku przodowi i dołowi przyśrodkowo od tętnicy oponowej środkowej i nerwu uszno-skroniowego a następnie łączy się z nerwem językowym dochodząc do jego tylnego brzegu.
Warianty anatomiczne[edytuj | edytuj kod]
Czasami struna bębenkowa oddaje do nerwu językowego jedynie gałęzie łączące zmierzając dalej samodzielnie do zwoju podżuchwowego.
Zakres unerwienia[edytuj | edytuj kod]
Struna bębenkowa prowadzi następujące włókna:
- dośrodkowe włókna smakowe z brodawek grzybowatych przednich 2/3 części języka
- włókna odśrodkowe przywspółczulne tworzące korzeń przywspółczulny zwoju podżuchwowego dla ślinianki podżuchwowej i ślinianki podjęzykowej.
Zespolenia[edytuj | edytuj kod]
1. Gałąź łącząca ze zwojem usznym (ramus communicans cum ganglio otico)- doprowadza do zwoju włókna ruchowe dla mięśnia dźwigacza podniebienia miękkiego.
Klinika[edytuj | edytuj kod]
Ze struną bębenkową związany jest zabieg operacyjny wykonywany przez otolaryngologów zwany chordotomią. Jest to przecięcie struny bębenkowej stosowane w przypadkach uporczywego ślinienia (ang. drooling). Przecięcie struny bębenkowej odcina unerwienie przywspółczulne do ślinianki podżuchwowej i podjęzykowej hamując wydzielanie śliny.
Piśmiennictwo[edytuj | edytuj kod]
A. Bochenek, M. Reicher Anatomia człowieka. tom V. PZWL, Warszawa 1989. ISBN 83-200-1230-9