Tętnica oponowa środkowa
Arteria meningea media | |
Miejsce odejścia t. oponowej środkowej |
Tętnica oponowa środkowa (łac. arteria meningea media) – w anatomii człowieka tętnica będąca najsilniejszą gałęzią tętnicy szczękowej, odchodzącą prawie pionowo w jej pierwszej (żuchwowej) części.
Do jamy czaszki wchodzi przez otwór kolcowy (razem z gałęzią oponową nerwu żuchwowego). Wewnątrz biegnie między oponą twardą a powierzchnią kostną. Odpowiada za unaczynienie opon mózgowych we wszystkich trzech dołach czaszki: w dole tylnym tworzy zespolenia z tętnicą oponową tylną, a w dole przednim – z oponową przednią. Jest główną tętnicą zapatrującą opony mózgowia.
Na swojej drodze oddaje pomniejsze gałązki: gałąź oponową dodatkową (ramus meningeus accessorius), gałąź skalistą (ramus petrosus), tętnicę bębenkową górną (a. tympanica superior) i gałąź czołową (ramus frontalis).
Znaczenie kliniczne[edytuj | edytuj kod]
- Przy złamaniach kości czaszki stosunkowo łatwo może nastąpić przerwanie ciągłości tętnicy. Powstający krwiak nadtwardówkowy uciska na mózgowie, stanowiąc bezpośrednie zagrożenia dla życia. W celu szybkiego wyznaczenia położenia naczynia chirurdzy posługują się tzw. schematem Krönleina.
- Wewnątrz czaszki tętnica żłobi dość głębokie bruzdy, które niewprawny obserwator na zdjęciach radiologicznych może wziąć za pęknięcia.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek: Anatomia człowieka. T. III. 1993, s. 208.