Schronisko na Pasiecznym Wierchu
48°38′50″N 24°06′05″E/48,647222 24,101389| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Data otwarcia |
1937 |
| Właściciel |
Oddział PTT w Stanisławowie |
Położenie na mapie Gorganów  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 48°38′50″N 24°06′05″E/48,647222 24,101389
| |
Schronisko PTT na Pasiecznym Wierchu – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone pod szczytem Wierchu Pasiecznego (1481 m n.p.m.) w Gorganach.
Obiekt powstał w 1937 roku i był prowadzony przez koło w Kałuszu oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Stanisławowie[1][2]. Dysponował 20 miejscami noclegowymi[3][4][5]
Współcześnie trudno ustalić dokładne położenie schroniska, jako że nie zostało ono naniesione na mapy z tego okresu[6][7]. W sprawozdaniu z działalności PTT za rok 1938 wskazywano, że zostało one wybudowane przy nowo wytyczonym szlaku, mniej więcej w połowie drogi pomiędzy Borewką a wsią Jasień[8]. Dariusz Dyląg przypuszcza, że mogło być urządzone w jednym z domków myśliwskich widocznych na mapach w okolicy szczytu (Połonina Zapłata)[6].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przez szczyt Wierchu Pasiecznego prowadził nieznakowany szlak turystyczny z osady Podlute i dalej przez Seredną (1639 m n.p.m.) na Wysoką (1805 m n.p.m.)[7][9]. Około 1937 roku przez Wierch Pasieczny wytyczono szlak pieszo-narciarski prowadzący na Wysoką z Jasienia przez Hryńków Wierch z odgałęzieniem ze wsi Hryńków[8][10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sprawozdanie z działalności Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie za okres od 1 IV 1937 r. do 31 XII 1937 r. oraz finansowe za rok 1937, Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1938, s. 22, 85 (pol.).
- ↑ Walery Goetel, Jan Alfred Szczepański (red.), Kronika. | Polskie Towarzystwo Tatrzańskie – Turystyka i Narcarstwo, „Wierchy”, Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (15), Kraków: Gebethner i Wolff, 1938, s. 194 (pol.).
- ↑ Stanisław Faecher (red.), Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1937–1938, rok X, Kraków: Polski Związek Narciarski, 1938, s. 85 (pol.).
- ↑ Stanisław Faecher (red.), Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1938–1939, rok XI, Kraków: Polski Związek Narciarski, 1938, s. 253 (pol.).
- ↑ Szkolne schroniska wycieczkowe, t. XII, Warszawa: Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, 1938, s. 90 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
- ↑ a b Dariusz Dyląg, Gorgany. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 96, ISBN 978-83-89188-74-8, OCLC 297550353 (pol.).
- ↑ a b Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Porohy (pas 54, słup 38), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1935 (pol.).
- ↑ a b Jan Alfred Szczepański, Wacław Mileski (red.), Sprawozdanie z działalności Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie za okres od 1 I 1938 do 31 XII 1938 r. oraz finansowe za rok 1938, Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1938, s. 27, 84 (pol.).
- ↑ Regulamin górskiej odznaki turystycznej P. T. T. wraz ze spisem punktowanych wycieczek oraz spisem przewodników do G. O. T., wyd. 2, Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1936, s. 66 (pol.).
- ↑ Józef Moszczeński, Adam Lenkiewicz (red.), Mapa Gorgany, załącznik do „Przewodnika historyczno-turystycznego po Gorganach i Czarnohorze : Szlakiem II Brygady Legionów Polskich w Karpatach Wschodnich”, Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1937, OCLC 69280318 (pol.).
