Myanmephialtites

Myanmephialtites
Jouault, Rasnitsyn et Perrichot, 2020
Okres istnienia: alb–cenoman PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 113/93.9 113/93.9
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	błonkoskrzydłe
Podrząd	trzonkówki
Infrarząd	owadziarki
Nadrodzina	Stephanoidea
Rodzina	Ohlhoffiidae
Rodzaj	Myanmephialtites
Typ nomenklatoryczny
Myanmephialtites bashkuevi Jouault, Rasnitsyn et Perrichot, 2020

Myanmephialtites – wymarły rodzaj błonkówek z rodziny Ohlhoffiidae. Obejmuje tylko jeden opisany gatunek, M. bashkuevi. Żył w kredzie na terenie współczesnej Mjanmy.

Taksonomia

Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2020 roku przez Corentina Jouault, Aleksandra Rasnicyna i Vincenta Perrichota na łamach „Cretaceous Research”. Opisu dokonano na podstawie inkluzji w bursztynie birmańskim, odnalezionych w dolinie Hukawng, w okolicy Noije Bum w gminie Tanai i dystrykcie Myitkyina na terenie birmańskiego stanu Kaczin. Skamieniałości datowane są na późny alb lub wczesny cenoman. Nazwa rodzajowa to połączenie słów „Myanmar” i Ephialtites, natomiast epitet gatunkowy nadano na cześć Aleksieja Baszkujewa.

Morfologia

Błonkówka o ciele 5,2 mm, smuklej zbudowanym niż u pokrewnej Ohlhoffia. Głowa charakteryzowała się obecnością na czole i ciemieniu co najmniej pięciu wyraźnych ząbków. Wydłużone czułki miały nieco cieńszą od trzonka nóżkę oraz zbudowany z 28 lub 29 członów, stopniowo ku szczytowi zwężający się biczyk; pierwszy człon biczyka był silnie wydłużony, aczkolwiek wszystkie były ponad dwukrotnie dłuższe niż szerokie. Żuwaczki były małe i wydłużone. Skrzydło przednie cechowało się wąską komórką kostalną, niezbyt wydłużoną pterostygmą, niemal trójkątną drugą komórką submarginalną, pierwszą komórką subdyskalną wyższą od dyskalnej oraz drugą żyłką poprzeczną medialno-kubitalną (2m-cu) łączącą się z żyłką medialną znacznie bliżej nasady niż druga żyłka poprzeczna radialno-medialna (2r-m). Użyłkowanie skrzydła tylnego odznaczało się obecnością drugiej żyłki analnej (2A). Na przedniej krawędzi skrzydła tylnego leżało siedem haczyków nasadowych. Odnóża były długie i cienkie, o szczególnie wydłużonych krętarzach, zakończone pięcioczłonowymi stopami o małych pazurkach z pojedynczym, przedwierzchołkowym ząbkiem. Golenie tylnej pary miały długie ostrogi. Pozatułów był w tyle szeroko otwarty, tworząc dołek stawowy znacznie szerszy od podstawy metasomy. Pomostek tworzyły dwa dwukrotnie dłuższe niż wysokie segmenty. Gaster był tak długi jak pomostek i nie wyższy niż trzykrotność wysokości tegoż.