Woluwe-Saint-Pierre

Woluwe-Saint-Pierre
*nl.* Sint-Pieters-Woluwe
	; Ratusz
Herb	Flaga
Państwo	Belgia
Region	Region Stołeczny Brukseli
Dystrykt	Okręg Stołeczny Brukseli
Zarządzający	Benoît Cerexhe↗
Powierzchnia	8,85 km²
Populacja (1 stycznia 2023); • liczba ludności; • gęstość	; 42 497; 4751 os./km²
Nr kierunkowy	02
Kod pocztowy	1150
	Położenie na mapie Brukseli Woluwe-Saint-Pierre
	Położenie na mapie Belgii Woluwe-Saint-Pierre
	50°50′N 4°28′E/50,833333 4,466667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Woluwe-Saint-Pierre (nld. Sint-Pieters-Woluwe) – miasto i gmina w Belgii, jedna z 19 w dwujęzycznym Regionie Stołecznym Brukseli, w Okręgu Stołecznym Brukseli. 1 stycznia 2023 liczyła 42 497 mieszkańców.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Średniowiecze[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze pojawienie się nazwy Wolewe pochodzi z 1117 roku i można je znaleźć w akcie założycielskim z Forest. W tym czasie osada i jej gospodarstwa były zależne od ]]Opactwo Park|opactwa Park]] w pobliżu Leuven. W połowie XVI wieku w wyniku działań wojennych prowadzonych przez Filipa II przeciwko heretyckim protestantom w wiosce panował głód i ubóstwo, które odcisnęły swoje piętno na całej populacji. Bezpieczeństwo i dobrobyt powróciły pod panowaniem arcyksiążąt Albrechta VII i Izabeli Habsburg na początku XVII wieku. Pierwsza autostrada łącząca Tervuren z Brukselą powstała właśnie w tym okresie.

Od XVIII do XX wieku[edytuj | edytuj kod]

Czasy rewolucji francuskiej były ponownie ciężkie dla mieszkańców Woluwe-Saint-Pierre. Drogi stały się niebezpieczne, wolności religijne zostały drastycznie ograniczone, wiele dzikich zwierząt zostało wytępionych dla zaspokojenia potrzeb żywnościowych a brak węgla i drewna zmusił ludzi do korzystania z torfu do ogrzewania. W 1819 roku administracja lokalna uzyskała niepodległość od Brukseli, otrzymując pierwszego burmistrza. Możliwości handlowe, które otworzyły się dla nowej gminy zapoczątkowały nową erę dobrobytu. Nowe drogi, takie jak Avenue de Tervueren (Tervurenlaan); nowe trasy kolejowe, imponujące rezydencje, takie jak pałac Stocleta oraz Parc de Woluwe zostały zbudowane lub zaprojektowane w latach 1880-1910. Tereny mieszkaniowe powstały tuż po I wojnie światowej, a dalsza urbanizacja nastąpiła po II wojnie światowej. Obecnie rolnictwo i rybołówstwo, powszechne przed 1918 rokiem całkowicie zanikły. W okolicy dominuje niemal wyłącznie sektor usług.

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Na terenie gminy swój bieg kończy linia metra nr 1 ze stacjami Stockel/Stokkel i Montgomery. Docierają tu również linie tramwajowe nr 39 i 44. Na terenie gminy jeździ autobus 36.