Władimir Afanasjew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Afanasjew
Владимир Афанасьев
11 zwycięstw
podpułkownik lotnictwa podpułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1921
Nikandrowka, Rosyjska FSRR

Data i miejsce śmierci

20 maja 1979
Moskwa, Rosyjska FSRR

Przebieg służby
Lata służby

1939–1946

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

Front wschodni (II wojna światowa)

Późniejsza praca

pilot doświadczalny

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru

Władimir Iljicz Afanasjew (ros. Владимир Ильич Афанасьев, ur. 24 kwietnia 1921 we wsi Nikandrowka w guberni woroneskiej (obecnie nie istnieje; terytoria obwodu woroneskiego), zm. 20 maja 1979 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy i pilot doświadczalny, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Do 1938 skończył 7 klas szkoły w Borisoglebsku, 1938–1939 pracował jako ślusarz w Woroneżu, w 1939 ukończył aeroklub w Woroneżu. Od grudnia 1939 służył w Armii Czerwonej, w 1940 skończył wojskową szkołę lotniczą w Borisoglebsku, w której następnie do listopada 1941 był lotnikiem-instruktorem. W listopadzie 1941 został lotnikiem sformowanego właśnie z instruktorów tej szkoły 630 pułku lotnictwa myśliwskiego i w lutym 1942 skierowany na front wojny z Niemcami, później od czerwca 1942 do maja 1945 walczył w składzie 253/145 gwardyjskiego pułku lotnictwa myśliwskiego jako lotnik, dowódca klucza, zastępca dowódcy i dowódca eskadry, w 106 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Przeciwlotniczej na Froncie Północno-Zachodnim (luty 1942–czerwiec 1943), na Zachodnim Froncie Obrony Przeciwlotniczej (czerwiec 1943–kwiecień 1944), Północnym Froncie Obrony Przeciwlotniczej (kwiecień–grudzień 1944) i ponownie Zachodnim Froncie Obrony Przeciwlotniczej (grudzień 1944–maj 1945). Osłaniał obiekty wojskowe na Froncie Północno-Zachodnim, Kalinińskim, Wołchowskim, 1 i 2 Froncie Nadbałtyckim. Wykonał ponad 300 lotów bojowych myśliwcami I-16, ŁaGG-3 i Ła-5, w walkach powietrznych strącił osobiście 11 i w grupie 5 samolotów wroga. 12 października 1942 został ranny w nogę w walce powietrznej i zmuszony do lądowania płonącym samolotem, w 1945 był lekko ranny w rękę. Po wojnie dowodził eskadrą pułku lotnictwa myśliwskiego obrony przeciwlotniczej w Grodnie, w kwietniu 1946 został zwolniony do rezerwy w stopniu kapitana. W grudniu 1946 ukończył Lotnicze Centrum Lotnictwa Cywilnego w Baku i 1947–1950 pracował jako lotnik oddziału lotnictwa transportowego Ministerstwa Przemysłu Lotniczego ZSRR, a od lutego 1950 do lutego 1953 był pilotem doświadczalnym zakładu lotniczego nr 1 w Kujbyszewie (obecnie Samara), testując wiele modeli MiG-ów i ich modyfikacje. Od lutego 1953 do grudnia 1955 był pilotem doświadczalnym zakładu lotniczego nr 126 w Komsomolsku nad Amurem, od grudnia 1955 do lipca 1956 pilotem doświadczalnym Instytutu Naukowo-Badawczego-17, testując modele Iłów, a 1965–1966 mechanikiem w Moskwie. W 1975 otrzymał stopień podpułkownika.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]