Uriah Hall

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Uriah Hall
Ilustracja
Hall na gali UFC 232
Pełne imię i nazwisko

Uriah Alexander Hall

Pseudonim

Prime Time

Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1984
Spanish Town

Obywatelstwo

Jamajka
Stany Zjednoczone

Wzrost

183 cm

Masa ciała

84 kg

Styl walki

karate kyokushin, kick-boxing, brazylijskie jiu-jitsu

Debiut

2005

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

średnia

Klub

Fortis MMA

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

28

Zwycięstwa

17

Przez nokauty

13

Przez poddania

1

Przez decyzje

3

Porażki

11

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 2 lipca 2022.

Uriah Alexander Hall (ur. 31 lipca 1984 w Spanish Town[1]) – jamajsko-amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) oraz były kick-bokser. W latach 2013-2022 zawodnik największej federacji MMA na świecie – UFC. Finalista 17 części „The Ultimate Fightera”. Przed pojawieniem się w programie walczył także dla Bellator MMA czy Ring of Combat, gdzie zdobył aż dwa razy mistrzowski pas tejże federacji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Spanish Town na Jamajce, jednak w wieku 13 lat przeniósł się do Queens w Nowym Jorku. Po przybyciu do USA był prześladowany i zastraszany w szkole[2].

W wieku 16 lat zaczął trenować sztuki walki. Pod okiem znanego trenera karate – Tigera Schulmanna zdobył czarny pas drugiego stopnia w stylu shōtōkan[3]. W przeszłości startował także w kick-boxingu dla World Combat League[4].

Zagrał w trzech filmach m.in. Street (2015), The Favorite (2018) oraz Seized (2020)[5].

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]

Zawodowo w mieszanych sztukach walki zadebiutował 29 października 2005 roku, zwyciężając w 44 sekundzie walki z Mikiem Iannonem. Dwie kolejne walki wygrał ponownie przez TKO na galach Bellator 11 oraz Ring of Combat 27.

11 czerwca 2010 dostał szansę walki o mistrzowski pas federacji Ring of Combat w wadze średniej. Pojedynek zwyciężył dzięki mocnym ciosem, które spadały na głowę rywala, po czym przeciwnik odklepał w matę, a sędzia ringowy przerwał to starcie.

24 września 2010 stracił pas mistrzowski w pierwszej obronie, przegrywając z Chrisem Weidmanem w 1. rundzie przez TKO (ciosy pięściami). Następny swój pojedynek przegrał po większościowej decyzji z Costasem Philippousem. Dwie kolejne walki wygrał na galach Ring of Combat 35 oraz 39.

Hall będąc na fali dwóch zwycięstw z rzędu dostał ponownie szansę walki o tytuł ROC. 13 kwietnia 2013 w Las Vegas zwyciężył jednogłośną decyzją z niepokonanym Gruzinem – Nodarem Kuduxashvilim, zapewniając rywalowi pierwszą porażkę w karierze oraz zdobywając po raz drugi tytuł Ring of Combat wagi średniej.

The Ultimate Fighter[edytuj | edytuj kod]

Hall po ponownym zdobyciu pasa ROC został zauważony przez najlepszą federację MMA na świecie – UFC. Jako jeden z 16 zawodników dostał szansę angażu w 17 turnieju The Ultimate Fightera w drodze do UFC.

Pierwszy pojedynek zwyciężył decyzją jednogłośną 22 stycznia 2013 z Andym Enzem, wykluczając rywala z całego programu. W drugiej walce znokautował przeciwnika efektywnym kopnięciem z pół obrotu w głowę, po którym przeciwnik padł półprzytomny na matę (5 lutego 2013).

Ćwierćfinałowy pojedynek zwyciężył błyskawicznie już w 8 sekundzie walki, trafiając rywala (Bubba McDaniela) mocnym prawym ciosem oraz dobijając go ciosami kończącymi (2 kwietnia 2013).

W półfinale wygrał walkę w drugiej rundzie przez TKO (ciosy pięściami), odprawiając zawodnika z Nowej Zelandii – Dylana Andrewsa (9 kwietnia 2013).

Finałowy ostateczny pojedynek stoczył 13 kwietnia 2013 na gali "The Ultimate Fighter 17: Team Jones vs. Team Sonnen Finale". Batalię po niejednogłośnej decyzji przegrał z Kelvinem Gastelumem.

UFC[edytuj | edytuj kod]

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

10 sierpnia 2022 Hall poinformował fanów o zakończeniu sportowej kariery[6].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]

  • 2010–24.09.2010: Mistrz Ring of Combat w wadze średniej[7].
  • 2012–2013: Mistrz Ring of Combat w wadze średniej[8].
  • 2013: Finalista turnieju „The Ultimate Fighter 17 ”w wadze średniej[9].
  • 2015: UFC Bonus – Występ wieczoru „UFC Fight Night: Barnett vs. Nelson”[10].
  • 2017: UFC Bonus – Występ wieczoru „UFC Fight Night: Rockhold vs. Branch”[11].
  • 2021: 9. miejsce w rankingu UFC[12].

Lista walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Zawodowe[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 17-11 Brazylia André Muniz (22-4) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 276 02.07.2022 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana 17-10 Stany Zjednoczone Sean Strickland (23-3) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC on ESPN: Hall vs. Strickland 31.07.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Main Event
Wygrana 17-9 Stany Zjednoczone Chris Weidman (15-5) TKO (kontuzja – złamanie nogi) 1 0:17 UFC 261 24.04.2021 Stany Zjednoczone Jacksonville Pierwsza walka w historii UFC, w której zwycięzca nie oddał ani jednego uderzenia
Wygrana 16-9 Brazylia Anderson Silva (34-10) TKO (ciosy pięściami) 4 1:24 UFC Fight Night: Hall vs. Silva 31.10.2020 Stany Zjednoczone Las Vegas Main Event
Wygrana 15-9 Brazylia Antônio Carlos Júnior (10-3) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Cowboy vs. Gaethje 14.09.2019 Kanada Vancouver
Wygrana 14-9 Stany Zjednoczone Bevon Lewis (6-0) KO (cios pięścią) 3 1:32 UFC 232 29.12.2018 Stany Zjednoczone Inglewood
Przegrana 13-9 Brazylia Paulo Costa (11-0) TKO (ciosy pięściami) 2 2:38 UFC 226 07.07.2018 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 13-8 Polska Krzysztof Jotko (19-2) TKO (ciosy pięściami) 2 2:25 UFC Fight Night: Rockhold vs. Branch 16.09.2017 Stany Zjednoczone Pittsburgh Bonus za występ wieczoru
Przegrana 12-8 Holandia Gegard Mousasi (40-6-2) TKO (ciosy pięściami) 1 4:37 UFC Fight Night: Mousasi vs. Hall 2 19.11.2016 Irlandia Północna Belfast Main Event
Przegrana 12-7 Stany Zjednoczone Derek Brunson (15-3) TKO (ciosy pięściami) 1 1:41 UFC Fight Night: Poirier vs. Johnson 17.09.2016 Stany Zjednoczone Hidalgo Co-Main Event
Przegrana 12-6 Australia Robert Whittaker (14-4) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 193 15.11.2015 Australia Melbourne
Wygrana 12-5 Holandia Gegard Mousasi (37-5-2) TKO (latające kolano i ciosy pięściami) 2 0:25 UFC Fight Night: Barnett vs. Nelson 27.09.2015 Japonia Saitama Co-Main Event, Bonus za występ wieczoru
Wygrana 11-5 Nigeria Oluwale Bamgbose (5-0) TKO (ciosy pięściami) 1 2:32 UFC Fight Night: Teixeira vs. Saint Preux 08.08.2015 Stany Zjednoczone Nashville
Przegrana 10-5 Brazylia Rafael Natal (19-6-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC 187 23.05.2015 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 10-4 Stany Zjednoczone Ronald Stallings (12-6) TKO (przerwanie przez lekarza) 1 3:37 UFC Fight Night: McGregor vs. Siver 18.01.2015 Stany Zjednoczone Boston
Wygrana 9-4 Brazylia Thiago Santos (9-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 175 05.07.2014 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 8-4 Stany Zjednoczone Chris Leben (22-11) TKO (niezdolność do kontynuowania walki) 1 5:00 UFC 168 28.12.2013 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana 7-4 Stany Zjednoczone John Howard (20-8) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Shogun vs. Sonnen 17.08.2013 Stany Zjednoczone Boston Debiut w UFC
Przegrana 7-3 Stany Zjednoczone Kelvin Gastelum (6-0) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 The Ultimate Fighter 17: Team Jones vs. Team Sonnen Finale 13.04.2013 Stany Zjednoczone Las Vegas Finał 17 turnieju The Ultimate Fighter w wadze średniej
Wygrana 7-2 Gruzja Nodar Kuduxashvili (6-0) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Ring of Combat 41 15.06.2012 Stany Zjednoczone Atlantic City Zdobył mistrzowski pas Ring of Combat w wadze średniej
Wygrana 6-2 Stany Zjednoczone Daniel Akinyemi (2-0) Poddanie (dźwignia skrętowa na staw skokowy 1 4:48 Ring of Combat 39 10.02.2012 Stany Zjednoczone Atlantic City
Wygrana 5-2 Mjanma Aung La N Sang (11-5) KO (cios pięścią) 3 1:37 Ring of Combat 35 08.04.2011 Stany Zjednoczone Atlantic City
Przegrana 4-2 Cypr Costas Philippou (6-1) Decyzja (większościowa) 3 4:00 Ring of Combat 34 04.02.2011 Stany Zjednoczone Atlantic City
Przegrana 4-1 Stany Zjednoczone Chris Weidman (2-0) TKO (ciosy pięściami) 1 3:06 Ring of Combat 31 24.09.2010 Stany Zjednoczone Atlantic City Stracił mistrzowski pas Ring of Combat w wadze średniej
Wygrana 4-0 Stany Zjednoczone Roger Carroll (7-3) TKO (poddanie się po ciosach) 1 2:41 Ring of Combat 30 11.06.2010 Stany Zjednoczone Atlantic City Zdobył mistrzowski pas Ring of Combat w wadze średniej
Wygrana 3-0 Stany Zjednoczone Mitch Whitesel (14-13) TKO (ciosy) 3 2:34 Ring of Combat 27 20.11.2009 Stany Zjednoczone Atlantic City
Wygrana 2-0 Meksyk Edwin Aguilar (20-14) TKO (kopnięcia na głowę i ciosy pięściami) 3 4:31 Bellator 11 12.06.2009 Stany Zjednoczone Uncasville Debiut w wadze średniej.
Wygrana 1-0 Stany Zjednoczone Mike Iannone (1-0) TKO (ciosy) 1 0:44 Ring of Combat 9 29.10.2005 Stany Zjednoczone Asbury Park Debiut w MMA

Wystawowe[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 4-0 Nowa Zelandia Dylan Andrews TKO (ciosy pięściami) 2 4:50 The Ultimate Fighter 17: Team Jones vs. Team Sonnen 09.04.2013 (data emisji) Stany Zjednoczone Las Vegas Półfinał TUF 17
Wygrana 3-0 Stany Zjednoczone Bubba McDaniel KO (cios pięścią i ciosy kończące) 1 0:08 02.04.2013 (data emisji) Ćwierćfinał TUF 17
Wygrana 2-0 Stany Zjednoczone Adam Cella KO (kopniecie z pół obrotu w głowę) 1 4:50 05.02.2013 (data emisji) Runda wstępna, Eliminacja sezonu
Wygrana 1-0 Stany Zjednoczone Andy Enz Decyzja (jednogłośna) 2 5:00 22.01.2013 (data emisji) Runda eliminacyjna

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sherdog.com, Uriah [online], Sherdog [dostęp 2020-11-26].
  2. ↑ Dave Walsh, Uriah Hall Was Bullied as a Kid in New York [online], MMANUTS, 26 lutego 2014 [dostęp 2021-03-12] (ang.).
  3. ↑ Meet 'The Ultimate Fighter 17' cast: Uriah Hall, Van Damme and 'Tekken' pupil [online], MMA Junkie, 23 stycznia 2013 [dostęp 2021-03-12] (ang.).
  4. ↑ Leland Roling, Middleweight Scouting Report: #8 – Uriah Hall [online], Bloody Elbow, 23 grudnia 2010 [dostęp 2021-03-12] (ang.).
  5. ↑ Uriah Hall [online], IMDb [dostęp 2021-10-19].
  6. ↑ Polsatsportpl, Polak wyzwał rywala do walki. Ten kilka dni później zakończył karierę [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-08-10] (pol.).
  7. ↑ Roger Carroll vs. Uriah Hall, Ring of Combat 30 | MMA Bout [online], Tapology [dostęp 2020-11-26] (ang.).
  8. ↑ Uriah Hall vs. Nodar Kudukhashvili, Ring of Combat 41 | MMA Bout [online], Tapology [dostęp 2020-11-26] (ang.).
  9. ↑ Jordy McElroy, TUF 17 Results: Uriah Hall Upset Proves No One Is Invincible in MMA [online], Bleacher Report [dostęp 2020-11-26] (ang.).
  10. ↑ UFC Fight Night 75: Nelson vs. Barnett – bonusy i konferencja – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2020-11-26] (pol.).
  11. ↑ | UFC Fight Night 116: Rockhold vs Branch – bonusyFIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2020-09-25].
  12. ↑ Rankings | UFC [online], www.ufc.com [dostęp 2020-11-26].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Uriah_Hall&oldid=72704038”