Przejdź do zawartości

Ulica Pruszkowska w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Pruszkowska w Warszawie
Rakowiec
Ilustracja
Ulica Pruszkowska przy ul. Wiślickiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
ul. Adolfa Pawińskiego
ul. Wiślicka
ul. Mołdawska
światła ← ul. Jasielska, ul. Sanocka →
światła ul. Żwirki i Wigury
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Ulica Pruszkowska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Pruszkowska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Pruszkowska w Warszawie”
Ziemia52°12′06,3″N 20°58′50,5″E/52,201750 20,980694
„Szklane domy” przy ul. Pruszkowskiej

Ulica Pruszkowska – ulica na warszawskim osiedlu Rakowiec, w dzielnicy Ochota.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Przy ulicy znajduje się kompleks budynków nazywanych „szklanymi domami” - przykład modernistycznego budownictwa funkcjonalnego z okresu międzywojennego. Wzniesione zostały w latach 1935–1937 przez Warszawską Spółdzielnię Mieszkaniową dla pracowników pobliskich Państwowych Zakładów Lotniczych[1].

W celu dosłonecznienia niewielkich, ale funkcjonalnych mieszkań zaplanowano długie ciągi okien, a dzięki „przełamaniu” budynków w połowie i przesunięciu obu części względem siebie, doświetlono również korytarze i przestronne klatki schodowe. Domy mają zaokrąglone naroża, fantazyjnie wygięte ściany przy wejściach i widne, przestronne klatki z dwubiegowymi schodami, przypominające korytarze w eleganckich przedwojennych willach. Projekt osiedla autorstwa dwojga warszawskich architektów-urbanistów Heleny i Szymona Syrkusów z pracowni Praesens, nawiązywał do koncepcji miast ogrodów.

Osiedle, którego pierwszymi budynkami były cztery domy przy ul. Pruszkowskiej, a następnie podobne budynki wzdłuż ul. Wiślickiej, miało być samowystarczalne. Istniejący staw rybny dostarczać miał ryb, a położone we wschodniej części osiedla działki ziemi o powierzchni 1 ara przypadającego na lokal mieszkalny, miały dostarczać mieszkańcom własnych warzyw i owoców. Do roku 1939 wybudowano kolonię 7 modernistycznych budynków (6 mieszkalnych i 1 Dom Społeczny)[2].

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Urzykowski, Szklane domy po latach, w: Gazeta Wyborcza 7-8 listopada 1998, dodatek warszawski do Gazety Wyborczej: Gazeta Ochota i Włochy
  2. Historia Starego Rakowca. [dostęp 2015-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-23)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Elżbieta Mazur: Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa 1921–1939. Warszawa: Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, 1993.
  • Tomasz Urzykowski, Szklane domy po latach, w: Gazeta Wyborcza, 7-8 listopada 1998, dodatek warszawski do „Gazety Wyborczej“: Gazeta Ochota i Włochy