Tega (rodzaj)

	Tega
	Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993
	Okres istnienia: kelowej–tyton PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	muchówki
Podrząd	Neodiptera
Infrarząd	Bibionomorpha
Nadrodzina	Anisopodoidea
Rodzina	Anisopodidae
Podrodzina	Teginae
Rodzaj	Tega
	Typ nomenklatoryczny
	Tega karatavica Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993

Tega – wymarły rodzaj owadów z rzędu muchówek i rodziny Anisopodidae, jedyny z monotypowej podrodziny Teginae. Obejmuje dwa opisane gatunki. Żyły w jurze na terenie współczesnej Azji Środkowej.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj ten wprowadzony został w 1993 roku przez Władimira Błagoderowa, Ewę Krzemińską i Wiesława Krzemińskiego na łamach Acta Zoologica Cracoviensia. W tej samej publikacji opisano także oba jego gatunki^[1]:

Tega karatavica Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993
Tega penna Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993

Gatunkiem typowym wyznaczono T. karatavica. Jego opisu dokonano na podstawie skamieniałości znalezionej w Formacji Karabastau na stanowisku Karatau-Michajłowka we wsi Ałlije w obwodzie turkiestańskim na południu Kazachstanu. Datuje się ją na kelowej lub oksford w jurze środkowej^[1]^[2]. T. penna opisany został natomiast na podstawie skamieniałości znalezionej w Formacji Sharteg na terenie ajmaku gobijsko-ałtajskiego w Mongolii i datowanej na tyton^[1].

Rodzaj ten początkowo umieszczony został w rodzinie Cramptonomyiidae^[1]. W 2012 roku Elena Łukaszewicz umieściła go w monotypowej podrodzinie Teginae w obrębie Anisopodidae^[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Były to niewielkie muchówki o długości ciała i przedniego skrzydła osiągającej około 3 mm. Czułki ich zbudowane były z czternastu krótkich i grubych członów. Odnóża były krótkie i zaopatrzone w ostrogi na goleniach. Żyłka subkostalna była krótsza od połowy długości skrzydła. Żyłka poprzeczna subkostalno-radialna umiejscowiona była przed wysokością rozwidlenia gałęzi b żyłki radialnej. Trzecia komórka radialna zaopatrzona była w żyłkę poprzeczną. Odsiebny odcinek czwartej gałęzi żyłki radialnej zlany był z trzecią gałęzią tejże żyłki w żyłkę R₃₊₄. Kończyła się ona krawędzi skrzydła jako jedna z zaledwie trzech żyłek, pozostałe to pierwsza i piąta gałąź żyłki radialnej. Żyłki medialne były dłuższe niż połowa długości skrzydła. Komórka dyskoidalna była bardzo drobna. U T. karatavica odległość między końcami żyłki subkostalnej i pierwszej gałęzi żyłki radialnej była 3,5 raza większa niż odległość między końcami pierwszej gałęzi żyłki radialnej i żyłki R₃₊₄. U T. penna odległość między końcami żyłki subkostalnej i pierwszej gałęzi żyłki radialnej była półtora raza większa niż odległość między końcami pierwszej gałęzi żyłki radialnej i żyłki R₃₊₄. Samice miały dwie duże spermateki i krótkie przysadki odwłokowe^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e V.A. Blagoderov, E. Krzemińska, W. Krzemiński. Fossil and recent Anisopodomorpha (Diptera, Oligoneura): family Cramptonomyiidae. „Acta Zoologica Cracoviensia”. 35 (3), s. 573-579, 1993.
↑ †Tega karatavica Blagoderov et al. 1993. [w:] Fossilworks.org [on-line]. [dostęp 2022-03-16].
↑ E.D. Lukashevich. New Bibionomorpha (Insecta: Diptera) from the Jurassic of Asia. „Paleontological Journal”. 46, s. 273-287, 2012.

[bkk-1] V.A. Blagoderov, E. Krzemińska, W. Krzemiński. Fossil and recent Anisopodomorpha (Diptera, Oligoneura): family Cramptonomyiidae. „Acta Zoologica Cracoviensia”. 35 (3), s. 573-579, 1993.

[fw-2] †Tega karatavica Blagoderov et al. 1993. [w:] Fossilworks.org [on-line]. [dostęp 2022-03-16].

[Łukaszewicz-3] E.D. Lukashevich. New Bibionomorpha (Insecta: Diptera) from the Jurassic of Asia. „Paleontological Journal”. 46, s. 273-287, 2012.

[1]

[2]

[3]