Roman Dworzyński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
Roman Dworzyński (ur. 8 czerwca 1934 w Rządzy) – polski szachista.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze sukcesy szachowe odniósł w roku 1951, zdobywając w Zakopanem tytuł wicemistrza Polski juniorów oraz debiutując w Łodzi w finale mistrzostw Polski seniorów. Do roku 1957 brał udział we wszystkich 7 finałach, największy sukces odnosząc w roku 1955 we Wrocławiu, gdzie zdobył srebrny medal. Dzięki temu sukcesowi zakwalifikował się do drużyny narodowej i wystąpił na olimpiadzie szachowej w Moskwie w roku 1956 (na III szachownicy uzyskał 8½ pkt w 15 partiach)[1]. W roku 1955 wystąpił w międzynarodowym turnieju w Erfurcie, zaś rok później w Mariańskich Łaźniach, ale nie osiągnął w nich sukcesów. Posiada tytuł mistrza krajowego. W roku 1958 praktycznie zakończył karierę szachową, w kolejnych latach sporadycznie występując w turniejach drużynowych.
Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był we wrześniu 1956 r., zajmował wówczas 261. miejsce na świecie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W.Litmanowicz, "Polscy szachiści", Warszawa 1982, str. 186-190
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Roman Dworzyński – wybrane partie szachowe (ang.)