Przejdź do zawartości

Renata Zwoźniakowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Renata Zwoźniakowa
Renata Prawdzic-Rudzka
Imię i nazwisko

Renata Prawdzic-Rudzka Zwoźniakowa

Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1932
Łódź

Data śmierci

6 stycznia 1997

Narodowość

Polska

Język

polski

Ważne dzieła

"Liście laurowe i bobkowe"

Renata Prawdzic-Rudzka Zwoźniakowa (ur. 8 grudnia 1932 w Łodzi[1], zm. 6 stycznia 1997) – polska pisarka i krytyk teatralny, przedstawicielka małego realizmu. Żona polskiego historyka i dziennikarza Zdzisława Zwoźniaka.

Absolwentka KUL[1]. Jako eseistka i krytyk teatralny była wzorem postawy moralnej intelektualisty w czasach PRL, a w jej domu skupiały się w czasie stanu wojennego niezależne środowiska twórcze. Jej twórczość zebrano w tomie "Liście laurowe i bobkowe"[2][3].

Zmarła 6 stycznia 1997 roku na raka gardła, po dziewięciu miesiącach walki o życie[4].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

W 1996 roku otrzymała nagrodę Zarządu Regionu „Solidarności” za „książkę roku”, a katowicki Oddział SDP przyznał jej nagrodę specjalną za wybitne humanistyczne walory jej publikacji i ideowo-moralną postawę[4].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Jedna z ulic w Katowicach została nazwana jej imieniem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Lesław M. Bartelski, Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: leksykon, Wydawn. Nauk. PWN, 1995, ISBN 978-83-01-11593-7 [dostęp 2024-06-04] (pol.).
  2. Renata Zwoźniakowa (1930 - 1997), katowice.wyborcza.pl
  3. Renata Zwoźniakowa (1930 - 1997), Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Katowice
  4. a b Renata Prawdzic-Rudzka Zwoźniakowa, archiwum.wyborcza.pl

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Renata Zwoźniakowa, Liście laurowe i bobkowe, wyd. EGO Stowarzyszenie Pisarzy Polskich 1996.