Pistolet maszynowy K50
 Pistolet K-50M | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój | |
| Wymiary | |
| Długość |
571 mm (z kolbą złożoną) |
| Długość lufy |
269 mm |
| Masa | |
| broni |
4,00 kg (załadowanej) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
550 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
700 strz/min |
| Zasięg skuteczny |
200 m |
K50 – wietnamski pistolet maszynowy.
W latach pięćdziesiątych armia Wietnamu Północnego otrzymała duże ilości radzieckich pistoletów maszynowych PPSz i ich chińskich kopii Type 50.
Były to dobre pistolety maszynowe, ale zbyt ciężkie i nieporęczne dla drobnych Wietnamczyków. Dlatego w lokalnych zakładach zaczęto je przebudowywać. W celu zmniejszenia masy pozbawiano je drewnianej kolby, którą zastępowała kolba wysuwana skopiowana z pistoletu maszynowego MAT 49. Skracano także osłonę lufy, która sięgała po przebudowie tylko do jej połowy. Pod komorą zamkową mocowano chwyt pistoletowy skopiowany z karabinu AK.
Tak przebudowany pistolet maszynowy (oznaczony jako K50) był lżejszy i poręczniejszy w czasie walk miejskich czy w dżungli od PPSz.
Pistolet maszynowy K50 był produkowany w kilku mało różniących się odmianach. Nie jest do końca jasne czy wszystkie K50 powstały przez przebudowę PPSz, czy też część była budowana od podstaw. Pistolety maszynowe K50 były używane przez Wietkong podczas wojny wietnamskiej.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Pistolet maszynowy K50 działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Zasilanie w naboje z pudełkowego, łukowego magazynka o pojemności 35 nabojów, podczepianego od dołu broni. Z prawej strony znajdowało się okno wyrzutnika łusek. Do zabezpieczenia pistoletu przy zamku napiętym lub zwolnionym służył bezpiecznik suwakowy w rączce zamka, wsuwany w wycięcia w tylnej i przedniej części komory zamkowej. Mechanizm spustowy wyposażony był w przełącznik rodzaju ognia (ogień pojedynczy / seryjny), umieszczony przed spustem w kabłąku spustowym. Pokrywa komory zamkowej przechodziła w osłonę lufy sięgającą 2/3 jej długości. Celownik przerzutowy o nastawach 100 i 200 m. Muszka stała, w osłonie, umieszczona na podstawi zamocowanej na końcu lufy. Kolba metalowa, wysuwana.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07784-3, OCLC 233499382.
- Bogdan Stech, Upadek Sajgonu, Warszawa: Wydawnictwo Altair, 1995, ISBN 83-86217-10-3, OCLC 297759072.