Przejdź do zawartości

Pachnephorus pilosus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pachnephorus pilosus
(Rossi, 1790)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

stonki

Rodzina

stonkowate

Podrodzina

szczerotki

Plemię

Bromiini

Rodzaj

Pachnephorus

Podrodzaj

Pachnephorus s.str.

Gatunek

Pachnephorus (Pachnephorus) pilosus

Synonimy
  • Cryptocephalus pilosus Rossi, 1790
  • Eumolpus pilosus (Rossi, 1790)
  • Cryptocephalus aeneus Schneider, 1792
  • Cryptocephalus arenarius Panzer, 1797
  • Pachnephorus lepidopterus Kuster, 1846

Pachnephorus pilosusgatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny szczerotków. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1790 roku przez Pietra Rossiego pod nazwą Cryptocephalus pilosus. W 1797 roku Georg Wolfgang Franz Panzer opisał go niezależnie jako Cryptocephalus aeneus i pod tą nazwą wyznaczony został w 1836 roku przez Auguste’a Chevrolata gatunkiem typowym rodzaju Pachnephorus[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o podługowatym, prawie walcowatym ciele długości od 2,5 do 3,6 mm. Głowa, przedplecze i pokrywy są czarnomosiężne i porośnięte rzadkimi łuseczkami, a pokrywy ponadto gęstym i delikatnym owłosieniem. Czułki są w połowie bliższej czerwonawe, a w części odsiebnej smoliście czarne. Stosunkowo szerokie przedplecze ma zaokrąglone boki i całą powierzchnię punktowaną równomiernie. Punktowanie wtórne na międzyrzędach pokryw jest gęste i nieregularnie rozmieszczone. Kolor odnóży jest brunatnoczarny do czarnego. Golenie pary środkowej i tylnej mają niewielki ząbek na szczycie zewnętrznej krawędzi[2].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owad ten zasiedla stanowiska piaszczyste porośnięte niską roślinnością oraz nasłonecznione stoki[3]. Larwy są wąskimi oligofagami astrowatych, żerującymi na korzeniach (ryzofagia). Wśród ich roślin żywicielskich wymieniane są oman łąkowy, oman wierzbolistny, Inula helvetica i płesznik czerwonkowy[4].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii oraz europejskich części Rosji i Turcji, w Azji zaś z syberyjskiej części Rosji, anatolijskiej części Turcji oraz Azerbejdżanu[1]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony został jako gatunek krytycznie zagrożony wymarciem (CR)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 6. Chrysomeloidea, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2010, s. 352, ISBN 978-87-88757-84-2.
  2. Andrzej Warchałowski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 94 Stonkowate - Chrysomelidae. Część ogólna i podrodziny Donaciinae, Orsodacninae, Criocerinae, Clytrinae, Cryptocephalinae, Lamprosomatidae, Eumolpinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1971, s. 102.
  3. B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Stonkowate – Chrysomelidae, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (16), 1990. 
  4. W.N. Ellis: Pachnephorus pilosus (Rossi, 1790). [dostęp 2024-05-17].
  5. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.