Olympique Lillois
| |||
| Pełna nazwa |
Olympique Iris Club lillois | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Les Dogues (Mastify) | ||
| Barwy |
biało-czerwone | ||
| Data założenia |
1902 | ||
| Debiut w najwyższej lidze |
11 września 1932 | ||
| Data rozwiązania |
1944 (fuzja z SC Fives) | ||
| Państwo | |||
| Siedziba | |||
| Adres |
Café Bellevue | ||
| Stadion | |||
| |||
Olympique lillois – niesiniejący francuski klub piłkarski z siedzibą w Lille, założony w 1902 r., a rozwiązany w 1944 r. na skutek połączenia z SC Fives w Lille OSC. Pierwszy oficjalny mistrz Francji w piłce nożnej (sezon 1932/33).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Klub został założony w 1902 r. przy wsparciu miejscowych przemysłowców i notabli[1]. W 1911 r., 1913 r. i 1914 r. zdobywał tytuły mistrza północy Francji, a w 1914 r. również amatorskie mistrzostwo Francji. Dysponował wówczas stadionem mogącym przyjmować nie więcej niż 5000 widzów. W 1921 r. drużyna ponownie została mistrzem północy, jednak na następne tytuły musiała czekać aż do 1929 r. oraz 1931 r. W styczniu 1931 r. ówczesny prezes klubu, Henri Jooris, był jednym z największych zwolenników utworzenia zawodowej ligi. Jednak rok później zmienił on zdanie obawiając się gwałtownego odpływu piłkarzy z jego klubu. Korzystając z tej sytuacji, lokalny rywal SC Fives próbował przekonywać piłkarzy klubu z Lille do gry u siebie. W 1932 r. Henri Jooris opuścił fotel prezydencki, a jego miejsce zajął Gabriel Caullet. Akceptował on status zawodowy klubu, żeby nie tracić najlepszych zawodników na rzecz SC Fives. W sezonie 1932/33 rozegrano pierwsze profesjonalne mistrzostwa Francji w piłce nożnej. Rywalizowano w nich w dwóch grupach, a obaj zwycięzcy spotkali się w wielkim finale. Olympique Lillois pewnie wygrało swoją grupę, wyprzedzając między innymi Olympique Marsylia. W finale drużyna z Lille pokonała AS Cannes 4:3, a zwycięską bramkę zdobył Georges Winckelmans na 5 minut przed końcowym gwizdkiem. Trenerem zespołu był Belg Robert De Veen[2]. Następne sezony nie były już tak dobre. W edycji 1935/36 zespół zdobył jeszcze wicemistrzostwo Francji[3], w 1939 r. dotarł do finału Pucharu Francji, gdzie jednak przegrał z Racingiem Paryż[4]. W 1940 r. z powodu wybuchu II wojny zostaje zawieszona działalność klubu.
25 maja 1941 klub połączył się z Iris Club Lillois i zmieniono nazwę klubu na OIC Lille. Pod tą nazwą drużyna występowała w sezonach 1941/42 oraz 1942/43. Wiosną 1943 r. miały miejsce konsultacje z SC Fives, żeby połączyć oba te kluby. Rząd w Vichy zabraniał drużynom posiadania sekcji zawodowych, więc wszystkie kluby uczestniczyły na poziomie amatorskim. Lepsi piłkarze zespołu grali w barwach federalnej ekipy Lille-Flandria. Ostateczne połączenie obu klubów nastąpiło 23 września 1944, a nowy zespół nazywał się Stade Lillois. Kilka tygodni później uznano, że ówczesna nazwa jest zbyt anonimowa i zmieniono ją na Lille OSC[1].
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
- Mistrzostwo Francji (1): 1933
- Wicemistrzostwo Francji (1): 1936
- Finał Pucharu Francji (1): 1939
Prezesi[edytuj | edytuj kod]
- 1902–1905: André Nicodème[5]
- 1905–1910: André Billy
- 1910–1932: Henri Jooris[6]
- 1932–1940: Gabriel Caullet
- 1940–1944: Henri Kretzschmar
Trenerzy[edytuj | edytuj kod]
- 1931–1932: Nagy[7]
- 1932–1934: Robert De Veen[7]
- 1934–1935: Bob Fisher[7]
- 1935–1937: Ted Maghner[7]
- 1937–1938: Steirling[7]
- 1938–1939: Eugène Conrad[7]
- 1941–1943: Georges Winckelmans[7]
- 1943–1944: Denglos[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b pari-et-gagne.com: Olympique Lillois (1902 – 1944). [dostęp 2011-11-12]. (fr.).
- ↑ pari-et-gagne.com język=fr: Saison 1932/1933 Ligue 1, Coupe de la France. [dostęp 2011-11-12].
- ↑ pari-et-gagne.com język=fr: Saison 1935/1936 Ligue 1, Coupe de la France. [dostęp 2011-11-12].
- ↑ pari-et-gagne.com język=fr: Saison 1938/1939 Ligue 1, Coupe de la France. [dostęp 2011-11-12].
- ↑ irislillerugby.fr: La vieille histoire du club. [dostęp 2011-11-12]. (fr.).
- ↑ ac-lille.fr: Henri Jooris. [dostęp 2011-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-20)]. (fr.).
- ↑ a b c d e f g h RSSSF: France – Trainers of First and Second Division Clubs. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).