Mięsień bródkowy (łac.musculus mentalis) – w anatomii człowieka mały i krótki mięsieńwyrazowy, należący do grupy mięśni otoczenia szpary ust[1]. Przyczep początkowy ma na żuchwie (na łękach zębodołowych dolnych siekaczy i kła), a końcowy na skórze bródki. Odpowiada za podnoszenie uwypuklenia bródki i wargi dolnej, nadając twarzy wyraz nadąsany, pogłębia też bruzdę bródkowo-wargową. Unerwiony jest przez gałąź brzeżną żuchwy nerwu twarzowego[1].
↑ abAdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 762–763, ISBN 978-83-200-4323-5.