Księstwo bielskie (wielkolitewskie)
| |||
| Ustrój polityczny | |||
|---|---|---|---|
| Stolica | |||
| Narody i grupy etniczne | |||
| Język urzędowy | |||
| Religia dominująca | |||
Księstwo bielskie – wielkolitewskie księstwo ze stolicą w Białej. Pierwszym znanym właścicielem księstwa bielskiego był książę (kniaź) Iwan Bielski, syn Włodzimierza Olgierdowicza.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Księstwo bielskie składało się z ziem Werchowje, Bolszowo, Szoptowo „itd.” ze stolicą w Białej[1]. Było położone na granicy Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz Wielkiego Księstwa Moskiewskiego[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka dotycząca książąt Bielskich dotyczy Iwana Bielskiego, którego spotykamy w latach 20. XV wieku z tytułem księcia Bielskiego w okolicznościach jego zaślubin z siostrą żony Władysława Jagiełły – Wasylią Holszańską. Iwan został zaproszony przez Nowogrodzian do Wielkiego Nowogrodu, gdzie sprawował funkcję namiestnika w latach 1445–1446, była to również ostatnia znana do dziś wzmianka na jego temat[1].
Według polskiego historyka, Józefa Wolffa (1852–1900), choć Kronika Bychowca nazywa Iwana księciem Bielskim to we współcześnie znanych dokumentach nigdzie z tym tytułem nie występuje. Oznacza to również, że nie jest pewne czy księstwo bielskie z ośrodkiem w Białej był kiedykolwiek nadany jemu czy nawet jego synom[1]. Przeciw temu stoją natomiast nowsze publikacje, według których księstwo bielskie zostało nadane Iwanowi przez Witolda na początku XV wieku[3].
Książę Semen Bielski, syn Iwana Bielskiego pozbył się swoich trzech braci i panował udzielnie w księstwie bielskim. Ze wszystkich synów Iwana, to Semen pozostawił najwięcej śladów historycznych w Wielkim Księstwie Litewskim. W 1484 roku pozwał księcia Iwana Semenowicza Kobryńskiego o dobra należące do ''jego stryja'' – księcia Andrzeja Włodzimierzowicza. Kobryński jednak dowiódł, że jego żona jest wnuczką wspomnianego Andrzeja, za co otrzymał dekret przysądzający owe majątki tejże żonie[2]. Kilka lat później Semen poddał się Moskwie wraz ze wszystkimi swoimi posiadłościami zlokalizowanymi ówcześnie w Wielkim Księstwie Litewskim. Należy przy tym zaznaczyć, że księstwo bielskie było położone na granicy obu państw (tj. Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz Wielkiego Księstwa Moskiewskiego)[2].
Książęta bielscy[edytuj | edytuj kod]
| Portret | Imię | Okres panowania |
|---|---|---|
|
Iwan Włodzimierzowicz Bielski | XV w. – po 1446[3][1] |
|
|
Semen Iwanowicz Bielski | ? – ? |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Wolff 1895 ↓, s. 3.
- ↑ a b c Wolff 1895 ↓, s. 5.
- ↑ a b Prochaska 1914 ↓, s. 331.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Wolff, Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1895, s. 698.
- Antoni Prochaska, Dzieje Witołda W. Księcia Litwy, Wilno: nakł. i druk Ks. A. Rutkowskiego, 1914, s. 420.