Johann Riedel
Johann Riedel (ur. 22 kwietnia 1654 w Wildgrub, zm. 2 stycznia 1736 w Świdnicy[1]) – niemiecki jezuita i rzeźbiarz tworzący w stylu barkowym, aktywny głównie w Świdnicy.
Rzeźbiarstwa uczył się w Bruntálu, później w Kutnej Horze. Dalszą naukę odbył w Lyonie w 1681 r. i w Paryżu (1681–1682). W 1682 przybył do Pragi, gdzie w tymże roku wstąpił do zakonu jezuickiego. W 1692 przeprowadził się do jezuickiego klasztoru w Świdnicy, gdzie został projektantem i głównym wykonawcą barokizacji tamtejszego kościoła jezuickiego (obecnie katedry), wykonując m.in. ołtarz główny z baldachimem wraz z dwoma pseudonastawami w prezbiterium, wystrój wraz z ołtarzami i boazeriami kaplic: Franciszka Ksawerego i Ignacego Loyoli, ołtarze Ukrzyżowania oraz NMP Niepokalanie Poczętej, tudzież 3 ołtarze boczne nawy północnej. Całość kompozycji Riedla wykazuje ślady wpływów baroku francuskiego[2].
Warsztatowi Riedla przypisuje się też wystrój rzeźbiarski dwóch bocznych kaplic kościoła w Konarach, w tym ołtarze i 8 figur świętych, z których figury św. Anny, Barbary, Elżbiety i Leopolda przypisuje się samemu Riedlowi[3].
W 1682 r. napisał autobiografię (wydana drukiem w 1930 r. oraz w 2012 r.)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Riedel Johann, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-01-03].
- ↑ Migasiewicz 2020 ↓, s. 99–101.
- ↑ Danuta Ostowska. Zespół rzeźbiarski w Konarach. „Roczniki Sztuki Śląskiej”. 4, s. 217–220, 1967. DOI: 10.11588/diglit.13793.9. OCLC 1263190891.
- ↑ Migasiewicz 2020 ↓, s. 99.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paweł Migasiewicz: Lubiąż i Świdnica – dwie koncepcje barokizacji śląskich wnętrz sakralnych w 2. połowie XVII wieku. W: Artur Kolbiarz (red.): Rzeźba barokowa na Dolnym Śląsku w 2. połowie XVII wieku. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2020, s. 93–107.