Janina Szarek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janina Szarek
Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1950
Ruda Różaniecka

Zawód

aktorka, pedagog, reżyserka

Lata aktywności

od 1972 roku

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Janina Szarek (ur. 24 czerwca 1950 w Rudzie Różanieckiej) – polska aktorka, reżyserka i pedagog; dyrektor Transform Schauspielschule.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera teatralna[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Rudzie Różanieckiej, w rodzinie żołnierzy Armii Krajowej[1]. Liceum Ogólnokształcące im. Bartosza Głowackiego w Tomaszowie Lubelskim ukończyła w 1964 roku. Jest absolwentką polonistyki i teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz aktorstwa w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie (1968-1972), gdzie studiowała na roku z Anną Dymną, Krystyną Tkacz, Marzeną Trybałą i Ewą Dałkowską[1]. W 2012 roku otrzymała na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie stopień doktora nauk o sztukach pięknych[2].

Była aktorką krakowskiego Teatru STU, Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego (1972-1976), Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu (1976), Bałtyckiego Teatru Dramatycznego im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie (1976-1977), Teatru im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze (1977-1978), Teatru Polskiego we Wrocławiu (1978-1980). Występowała w spektaklach Krystiana Lupy, Jerzego Grzegorzewskiego, Aliny Obidniak, Henryka Tomaszewskiego, Kazimierza Brauna i Stanisława Brejdyganta[3].

Przed wprowadzeniem stanu wojennego przebywała w Berlinie Zachodnim, gdzie postanowiła pozostać po 13 grudnia 1981. W Niemczech występowała między innymi na deskach Volksbühne Berlin(inne języki) (m.in. w spektaklach w reżyserii Kaina Karawahna)[1], Saalbau Neukölln Berlin, Altonaer Theater w Hamburgu, Schauspielhaus Leipzig oraz Kleist-Theater Frankfurt an der Oder. W latach 1982–1989 prowadziła scenę Studio 44[4], a w 1990 była współzałożycielką berlińskiego Teatru Kreatur[5], z którym została laureatką Friedrich-Luft-Preis(inne języki) (1993) przyznawanej przez dziennik Berliner Morgenpost(inne języki).

Kariera pedagogiczna[edytuj | edytuj kod]

W 1983 roku objęła kierownictwo Wydziału Aktorskiego w Szkole Pantomimy i Akrobatyki "Die Etage" w Berlinie[1]. Była profesorem wizytującym w Hochschule für Schauspielkunst „Ernst Busch“ Berlin(inne języki), Hochschule für Film und Fernsehen „Konrad Wolf” Babelsberg(inne języki) oraz na specjalności teatrologicznej na Wolnym Uniwersytecie Berlina.

W 2002 roku wspólnie z profesorem Olavem Münzbergiem założyła w Berlinie szkołę aktorską Transform Schauspielschule, a następnie Teatr Studio am Salzufer, którego działalność zainicjowała reżyserią Białego małżeństwa Tadeusza Różewicza (premiera 28 lutego 2004)[6]. Szarek współpracuje m.in. z Akademie der Künste, Akademią Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Teatrem Współczesnym w Szczecinie oraz Teatrem Ludowym w Krakowie.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Janina Szarek i Teatr Studio am Salzufer – Tadeusz Różewicz Bühne w Berlinie | Porta Polonica [online], www.porta-polonica.de [dostęp 2018-09-16] (ang.).
  2. Dr Janina Szarek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-01-30].
  3. Janina Szarek, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2016-06-07].
  4. Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  5. Super User, Prof. Janina Szarek [online], www.teatrstudio.de [dostęp 2016-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-15].
  6. Encyklopedia, Sceny polsko-niemieckie [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2016-06-07].
  7. Dominkus i Szarek laureatkami Nagrody im. St. I. Witkiewicza [online], Onet Książki, 30 marca 2015 [dostęp 2016-06-07] (pol.).
  8. Warszawa. Nagrody Polskiego Ośrodka ITI [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2016-06-07].
  9. Złote Sowy Polonii 2017. jupiter-online.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-12)]..

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]