Jadwiga Kokoszko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jadwiga Kokoszko
Wacław
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1914
Warszawa

Data i miejsce śmierci

październik 1943
Warszawa

Przebieg służby
Formacja

Gwardia Ludowa

Stanowiska

łączniczka Dowództwa Okręgowego GL

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa †

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy

Jadwiga Kokoszko (z d. Marchewska) ps. Wacław (ur. 23 grudnia 1914 w Warszawie, zm. w październiku 1943 tamże) – prawniczka, działaczka konspiracyjna podczas II wojny światowej, partyzantka Gwardii Ludowej (GL).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, aplikantka w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie[1].

W czasie okupacji niemieckiej pomagała mężowi w pracy konspiracyjnej, a w 1942 wstąpiła do PPR i GL. Od wiosny 1943 łączniczka warszawskiego Dowództwa Okręgowego GL i organizatorka kół kobiet w GL. Kontaktowała członków dowództwa okręgowego z sekcjami GL na Pradze, brała udział w akcjach bojowych grupy specjalnej GL, w akcjach propagandowych GL (rozrzucanie i rozlepianie ulotek, pisanie haseł na murach) oraz w przygotowywaniu akcji odwetowej GL za egzekucje więźniów Pawiaka – obrzuceniu granatami kolumny SA w Alejach Ujazdowskich 15 lipca 1943. Tego samego dnia, po zaciekłej obronie, została ujęta przez Niemców i poddana śledztwu w siedzibie gestapo przy al. Szucha, gdzie przez pewien czas była więziona[1]. Następnie przewieziona na Pawiak i rozstrzelana.

Pośmiertnie odznaczona Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Od 1936 żona Witolda Kokoszki (od którego, po jego śmierci, przejęła pseudonim Wacław)[3].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 1961 roku imię Jadwigi i Witolda Kokoszków nadano ulicy w obecnej dzielnicy Targówek[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Patronowie ulic. Jadwiga i Witold Kokoszkowie. „Warszawski Kalendarz Ilustrowany „Stolicy” − 1967”, s. 127, 1966. 
  2. Aleksander Mazur: Order Krzyża Grunwaldu 1943-1985. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1988, s. 82. ISBN 83-11-07449-6.
  3. Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944. Tom I. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 98. ISBN 83-211-0739-7.
  4. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 337. ISBN 83-86619-97X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Polski Słownik Biograficzny t. XIII, Wrocław-Warszawa-Kraków 1967−1968.
  • Edward Gronczewski, Walczyli o Polskę Ludową, Warszawa 1982.
  • Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 3, Warszawa 1992.
  • Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 98. ISBN 83-211-0758-3.