Józef Wawrzyniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Wawrzyniak
Ilustracja
Józef Wawrzyniak w 1945 roku
major major
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1910
Lasek, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

4 listopada 1980
Poznań, PRL

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich
3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwpancernej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

Właściciel kamienicy, Zjednoczenie Robót Inżynieryjnych Budownictwa Miejskiego w Poznaniu, taksówkarz

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami Medal Wojska Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino Odznaka Honorowa Miasta Poznania Gwiazda Afryki (Wielka Brytania) Gwiazda Italii (Wielka Brytania) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Krzyż Pielgrzyma do Ziemi Świętej
Odznaka Grunwaldzka Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego
Ordery i odznaczenia Józefa Wawrzyniaka
Legitymacja odznaczeń Inter Allied Military Organization Sphinx
Włochy 1944 rok, Józef Wawrzyniak za kierownicą Willys MB
Józef Wawrzyniak za kierownicą Willys MB

Józef Wawrzyniak (ur. 1 czerwca 1910 w Lasku, zm. 4 listopada 1980 w Poznaniu) – major Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Syn Adama i Marii z Sroczyńskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podziękowania dla druha Józefa Wawrzyniaka.
Podziękowania dla druha Józefa Wawrzyniaka (T.G. Sokół Lasek) za udzieloną pomoc przy zrealizowaniu budowy ćwiczni w Poznaniu w roku 1930/31.
Sala Gimnastyczna Szkoły Podstawowej nr 4 w Luboniu
Sala Gimnastyczna Szkoły Podstawowej nr 4 w Luboniu w dniu odsłonięcia tablicy upamiętniającej J. Wawrzyniaka 17 maja 2019 r. Przed II Wojną Światową sala była ćwicznią T.G. Sokół w Lasku.

Przed wybuchem II wojny światowej pracował w redakcji „Kurier Poznański”, jednocześnie zaangażowany w działalność społeczną, głównie w Towarzystwie Gimnastycznym Sokół, gniazdo w Lasku. Brał czynny udział na przełomie 1930/31 r. w budowie potężnej ćwiczni dla Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Poznaniu. W 1931 roku został wybrany prezesem T.G. Sokół gniazdo w Lasku. Pod budowę boiska oraz sali gimnastycznej przeznaczył własną działkę budowlaną. Zainicjował zbiórkę na realizację budowy, z których to środków społecznych zrealizowana została budowa boiska oraz sali (obecnie to sala gimnastyczna dla Szkoły Podstawowej nr 4 im. prof. Adama Wodziczki w Luboniu.

Prośba o wsparcie T.G. "Sokół" w Lasku w budowie zaplecza do prowadzenia działalności w miejscu.
Prośba o wsparcie T.G. "Sokół" w Lasku w budowie zaplecza do prowadzenia działalności w miejscu.
Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" w Lasku, w środku siedzi Józef Wawrzyniak. (1932 rok).
Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" w Lasku, w środku siedzi Józef Wawrzyniak. (1932 rok).
Nominacja do stopnia majora.

Po wybuchu II wojny światowej ewakuowany wraz z pracownikami „Kuriera Poznańskiego” na Węgry i do Francji, gdzie jeszcze zaangażowany był w działalność konspiracyjną (odznaczenia Krzyż Komandorski „Pro Et Nostra Libertate Vestra”, Krzyż Kawalerski „Pro Et Nostra Libertate Vestra”- ZUPRO).

Udział w ruchu oporu.

Następnie przez Jugosławię, Grecję i Turcję dociera do Syrii gdzie ochotniczo wstąpił w szeregi organizującej się Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Brał udział w walkach w Palestynie, Egipcie w Libii i Tobrukiem przynależąc do dywizjonu przeciwpancernego.

Od 14 kwietnia do 16 sierpnia 1942 był uczniem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Centrum Wyszkolenia Broni i Służb. Szkołę „ukończył z wynikiem pomyślnym”.

Później w bitwie o Monte Cassino w szeregach 3 Karpackiego Pułku Artylerii Przeciwpancernej. Za akcję przetransportowania ciężkich dział na wzgórze nr 324, z którego można było ostrzeliwać pozycje niemieckie oraz wzgórze klasztorne na Monte Cassino, został po wojnie odznaczony orderem Virtuti Militari.

Melchior Wańkowicz poświęcił mu kilka zdań w swojej książce pt. Bitwa o Monte Cassino.

Z Anglii wrócił do Polski w maju 1947 roku.

Po wojnie osiedlił się w Poznaniu, gdzie zakupił działkę z zgliszczami kamienicy, którą odbudował z ruin w 1951 r. Po zakończeniu odbudowy podjął pracę fizyczną w warsztatach Zjednoczenia Robót Inżynieryjnych Budownictwa Miejskiego, gdzie wkrótce w uznaniu zasług awansowano go na stanowisko brygadzisty (odznaczenie: "Racjonalizatora Produkcji").

Poświęcił się również działalności kombatanckiej. Przybliżał historię bitwy pod Monte Cassino na spotkaniach z młodzieżą szkolną, co nie było mile widziane przez władze PRL i po kilku latach zabroniono kolejnych prelekcji. Józef Wawrzyniak był obserwowany przez SB aż do śmierci.

Zmarł 4 listopada 1980. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Wirach.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

17 maja 2019 w Szkole Podstawowej nr 4 im. prof. Adama Wodziczki w Luboniu została odsłonięta tablica pamięci Józefa Wawrzyniaka[1].

Tablica upamiętniająca Józefa Wawrzyniaka na terenie Szkoły Podstawowej nr 4 w Luboniu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzysztof M. Kaźmierczak, Ściśle tajne – nieznane fakty z historii Wielkopolski (dodatek do dziennika „Polska – Głos Wielkopolski”, Poznań, 2009, s. 51–59, ISBN 978-83-88965-78-4. Rozwinięcie tematu zawarte zostało w książce pt. „Tajne spec. znaczenia” w dziale III „Nieznani bohaterowie”.
  • Stanisław Malepszak, Piotr Paweł Ruszkowski, 200 lat oświaty w Luboniu ISBN 978-83-904590-8-0 Luboń 2008. strona 130 "Józef Wawrzyniak (1910-1980) chluba SP nr 4.
  • Życiorys J. Wawrzyniaka.