Hoplia hungarica
| Hoplia hungarica | |||
| Burmeister, 1844 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Hoplia s.str. | ||
| Gatunek |
Hoplia (Hoplia) hungarica | ||
| Synonimy | |||
| |||
Hoplia hungarica – gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny chrabąszczowatych. Zamieszkuje Europę.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1844 roku przez Hermanna Burmeistera[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o owalnym w zarysie ciele długości od 6 do 9 mm[2][3], o ubarwieniu od jasnobrunatnego po czarne, zwykle z jaśniejszymi, czasem czerwonawymi pokrywami. Powierzchnię ciała porastają wydłużone, włosowate łuski barwy srebrzystej, żółtawosrebrzystej lub złocistej, na sternitach i pygidium zwykle gęściej rozmieszczone niż po stronie grzbietowej. Pomiędzy łuskami występować mogą bardzo rzadkie, krótkie, jasne włoski. Głowa jest ziarniście punktowana, mniej lub bardziej pomarszczona[2][3]. Czułki są dziewięcioczłonowe[3][2][4]. Przedplecze jest silnie wysklepione, bezładnie punktowane i pomarszczone. Punktowanie na pokrywach jest słabsze, również nieregularne. Odnóża u samców mają trochę masywniej zbudowane stopy i pazurki niż u samic[2]. Golenie przedniej pary mają na krawędzi zewnętrznej dwa ząbki dobrze wykształcone i jeden rozwinięty słabiej. Stopy przedniej i środkowej pary mają pazurki rozszczepione; pazurki zewnętrzne są krótsze niż połowa długości wewnętrznych. Pazurki tylnych stóp są przedwierzchołkowo wyraźnie rozszczepione[3][2][4].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla tereny o piaszczystym podłożu położone nad wodami śródlądowymi. Osobniki dorosłe spotyka się na trawach, krzewach i drzewach owocowych[2][5].
Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Hiszpanii, Francji, Austrii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Serbii, Czarnogóry i Albanii[1]. W Polsce podawany jest z nielicznych, rozproszonych stanowisk w południowej części kraju[5][4][2]. Na „Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce” umieszczony został jako gatunek zagrożony o niedostatecznie rozpoznanym statusie (DD)[6]. Z kolei na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” znalazł się jako gatunek zagrożony wymarciem (EN)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 184-189, ISBN 87-88757-59-5.
- ↑ a b c d e f g Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 28b Żukowate – Scarabaeidae grupa podrodzin: Scarabaeidae pleurosticti. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978, s. 37-41.
- ↑ a b c d Gattung Hoplia. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-04-21].
- ↑ a b c Marek Bunalski. Rodzaj Hoplia ILLIGER, 1803 [Coleoptera, Melolonthidae] w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 14 (1), s. 31-37, 1995.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Chrząszcze – Coleoptera. Scarabaeoidea, Dascilloidea, Byrrhoidea i Parnoidea. 1983, seria: Katalog Fauny Polski t. XXIII z. 9.
- ↑ Jerzy Pawłowski, Daniel Kubisz, Mieczysław Mazur: Coleoptera. Chrząszcze. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 88-110. ISBN 83-901236-8-1.
- ↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.