Geocharis bivari
| Geocharis bivari | |
| A. Serrano et Aguiar, 2004 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Podplemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Geocharis bivari |
Geocharis bivari – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Trechinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten został opisany w 2004 roku przez Artura R. M. Serrano i Carlosa A. S. Aguiara na podstawie 83 okazów odłowionych w latach 2002-2004. Epitet gatunkowy został nadany na cześć Antónia Bivara de Sousy[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz bezoki i bezskrzydły[2]. Ciało długości od 1,8 do 2,1 mm, spłaszczone grzbietobrzusznie, brązowe. Oskórek z silnie zaznaczoną siateczką mikrorzeźby i cienkim owłosieniem, zwłaszcza na przedpleczu i pokrywach. Przedplecze płaskie, sercowate i o przedniej krawędzi prawie regularnie łukowatej, a tylnej prostej lub nieco łukowatej na zewnątrz. Górna powierzchnia przedplecza wgłębiona między dołkami przypodstawowoymi. Pokrywy ze śladami rzędów, o górnej powierzchni (dysku) silnie punktowanej i z dwiema parami szczecinek: przednią i tylną. Samce mają przednie stopy o pierwszym członie rozszerzonym. Brak u tego gatunków zębów na tylnych udach. Edeagus silnie łukowaty, przed wierzchołkiem nieco powiększony, a na wierzchołku zaokrąglony. Apofizy jego płata nasadowego wystające. W woreczku wewnętrznym obecne zakręcone skleryty. Paramera lewa opatrzona dwiema szczecinami wierzchołkowymi i o mniej lub bardziej rozwiniętej krawędzi grzbietowo-nasadowej[1].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek palearktyczny, endemiczny dla Portugalii[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Artur R. M. Serrano, Carlos A. S. Aguiar. Three new species of genus Geocharis Ehlers, 1883 from Portugal (Coleoptera, Carabidae). „Graellsia”. 60 (1), s. 71-80, 2004.
- ↑ Artur R. M. Serrano, Carlos A. S. Aguiar. New species and new data on the genus Geocharis Ehlers 1883 (Coleoptera: Carabidae) from Portugal. „Ann. soc. entomol. Fr.”. 42 (1), s. 79-86, 2006.