Florian Baranowski
 Herb Ostoja | |
| podczaszy bracławski elektor króla Stanisława Augusta Poniatowskiego | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1764 |
| Ojciec | |
| Matka |
Anna Laskowska |
| Żona |
Józefa Baranowska |
| Dzieci |
ks. Antoni |
Florian Baranowski herbu Ostoja (zm. po 1764) – podczaszy bracławski, właściciel dóbr ziemskich: Pilica, Łękawica, Zakrzew, Szczyty, Brześce. Podpisał z ziemią czerską elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Florian Baranowski należał do rodziny wywodzącej się z Jurzykowa (obecnie Jerzykowo koło Pobiedzisk), położonego w dawnym pow. gnieźnieńskim województwa poznańskiego[1]. Jego rodzina należała do rodu heraldycznego Ostojów[2][3][4][5]. Był synem Mikołaja Baranowskiego, podczaszego bracławskiego i Anny z Laskowskich. Wstępował w związki małżeńskie dwukrotnie. Jego pierwszą żoną była kuzynka Józefa Baranowska, córka Bogusława a drugą Ewa Łaska. Miał dwóch synów - Ignacego Walentego, burgrabiego czerskiego i ks. Antoniego[6], kanonika smoleńskiego, wicedziekana przytyckiego[7], proboszcza parafii w Radzanowie i Jasionnej[8].
Florian Baranowski był właścicielem licznych dóbr ziemskich. W roku 1746 wraz z braćmi dokonał podziału majątku spadłego po zmarłym ojcu - Pilicy, Łękawicy i Zakrzewa[9]. W 1754 roku kupił Szczyty i Brześce (własność w tym czasie Kożuchowskich). Dziesięć lat później sprzedał te dobra Mostowskiemu. Wraz z synami był posłem z ziemi czerskiej na sejm elekcyjny 1764 roku. Od 1756 roku był tytułowany podczaszym bracławskim[10].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ T. Jurek (red.), Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010-2019, Poznań, część I, s. 11-13, 594.
- ↑ Biblioteka Kórnicka, PAN, Teki Dworzaczka - Monografie - Baranowscy h. Ostoja.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 101-107.
- ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904, t. I, s. 89-90.
- ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. II, s. 62, t. IV, s. 490.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 102-104.
- ↑ Archiwum Diecezjalne w Radomiu, Akta małżeństw 1764-1797, k. 59.
- ↑ 615 lat. Radzanów i okolice, redaktor naukowy: prof. dr hab. Henryk Bednarczyk, [w:] „Biblioteka Sycyńska”, t. XXVII, Sycyna 2006, s. 11, 220.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 102.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 103.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Teki Dworzaczka. Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX w., Biblioteka Kórnicka PAN, Kórnik-Poznań 1995-2019 - Teki Dworzaczka.
- T. Jurek (red.), Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010-2019, Poznań, część I, s. 11-13.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. II, s. 62, t. IV, s. 490.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 101-107, t. uzupełnień s. 77-79.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904, t. I, s. 89-90.
- B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków, Biblioteka Polska, 1858, s. 371.
- Z. Cieplucha, Z przeszłości ziemi Kościańskiej, Kościan 1929.