Fenomenografia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Fenomenografia – podejście badawcze[1] w metodologii nauk społecznych, w ramach którego bada się różnice jakościowe w doświadczeniach ludzi lub sposobach ich myślenia na określony temat. Zostało ono zapoczątkowane w latach 80. XX wieku przez szwedzkiego pedagoga Ference'a Martona wraz z publikacją jego artykułu pt. Phenomenography - Describing conceptions of the world around us.[2]. Początkowo odnosiło się ono wyłącznie do badań edukacyjnych, natomiast z czasem zaczęło ono być wykorzystywane również w innych obszarach badawczych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Męczkowska, A. (2003). Fenomenografia jako podejście badawcze w obszarze studiów edukacyjnych, "Kwartalnik Pedagogiczny", 193(3), 71-89.
  2. Marton, F. (1981). Phenomenography - describing conceptions of the world around us, "Instructional Science", 10(2), 177-200.