Eurycyde golem

	Eurycyde golem
	Sabroux et al., 2019
	Okres istnienia: jura PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkopodobne
Gromada	kikutnice
Podgromada	Eupycnogonida
Rząd	Pantopoda
Podrząd	Eupantopodida
Nadrodzina	Ascorhynchoidea
Rodzina	Ascorhynchidae
Rodzaj	?Eurycyde
Gatunek	Eurycyde golem

Eurycyde golem – wymarły gatunek kikutnic z rzędu Pantopoda i rodziny Ascorhynchidae. Żył w jurze.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2019 roku przez Romain Sabroux, Denisa Audo, Sylvaina Charbonniera, Laure Corbari, i Alexandre’a Hassanina na łamach „Journal of Systematic Palaeontology”^[1]^[2]. Opisu dokonano na podstawie pojedynczej, datowanej na wczesny tyton skamieniałości odnalezionej w wapieniu z Solnhofen, w kamieniołomie w gminie Solnhofen w niemieckiej Bawarii. Epitet gatunkowy nawiązuje do golema z mitologii hebrajskiej^[1].

Autorzy oryginalnego opisu umieścili ten gatunek w rodzinie Ascorhynchidae. Za najbardziej prawdopodobną uznali jego przynależność do rodzaju Eurycyde, nie wykluczając jednak że był on przedstawicielem rodzaju Ascorhynchus, jako że cecha diagnostyczna rozróżniające te rodzaje jest trudna w interpretacji u jego skamieniałości^[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kikutnica ta miała ruchliwy, gruszkowaty ryjek długości 3,9 mm oraz cefalosomę długości 1,8 mm, zaopatrzoną we wzgórek oczny i przed wzgórkiem wyciągniętą szyjkowato. Szczękoczułki (chelifory) miały przypuszczalnie dwuczłonowe trzonki i zwieńczone były szczypcami o nieznanej budowie. Nogogłaszczki były długie. Występowały także owigery. Tułów był przysadzisty, zbudowany z czterech segmentów o pogrubionych tylnych krawędziach. Wyrostki boczne były niezmodyfikowane, pozbawione obrączkowatych nabrzmiałości, rozstawione na odległości równe średnicom. Tułowiowe odnóża kroczne występowały w liczbie czterech par. Były walcowate w przekroju. Te pierwszej pary miały 12,4 mm długości. Prosta, bocznie zwarta struktura po lewej stronie ostatniego segmentu tułowia holotypu może stanowić odwłok lub zdeformowany wyrostek boczny, z kolei lekko zakrzywiona struktura za tym segmentem może być interpretowana jako odwłok lub element podłoża^[1].

Paleoekologia[edytuj | edytuj kod]

Zwierzę to zamieszkiwało dno nieprzekraczających 30–60 m głębokości lagun archipelagu odpowiadającego dzisiejszej Europie. Długie i walcowate w przekroju odnóża przystosowane do kroczenia po dnie, wskazują iż wchodziło w skład epibentosu. Przypuszczalnie bytowało na rafach żywiąc się, podobnie jak współczesne Ascorhynchidae, gąbkami, mięczakami i miękkimi koralowcami^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Romain Sabroux, Denis Audo, Sylvain Charbonnier, Laure Corbari, Alexandre Hassanin. 150-million-year-old sea spiders (Pycnogonida: Pantopoda) of Solnhofen. „Journal of Systematic Palaeontology”. 17 (5), s. 1-12, 2019. DOI: 10.1080/14772019.2019.1571534.
↑ Roger N. Bamber, Aliya El Nagar, Claudia P. Arango: Eurycyde golem Sabroux, Audo, Charbonnier, Corbari & Hassanin, 2019 †. [w:] PycnoBase. World Pycnogonida Database [on-line]. [dostęp 2023-11-09].

[sacch-1] Romain Sabroux, Denis Audo, Sylvain Charbonnier, Laure Corbari, Alexandre Hassanin. 150-million-year-old sea spiders (Pycnogonida: Pantopoda) of Solnhofen. „Journal of Systematic Palaeontology”. 17 (5), s. 1-12, 2019. DOI: 10.1080/14772019.2019.1571534.

[pycnobase-2] Roger N. Bamber, Aliya El Nagar, Claudia P. Arango: Eurycyde golem Sabroux, Audo, Charbonnier, Corbari & Hassanin, 2019 †. [w:] PycnoBase. World Pycnogonida Database [on-line]. [dostęp 2023-11-09].

[1]

[2]