Davis DA-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Davis DA-2
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Konstruktor

Leon D. Davis

Typ

samolot turystyczny

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

21 maja 1966

Liczba egz.

45

Dane techniczne
Napęd

Continental A-65-3

Moc

65 KM (49 kW)

Wymiary
Rozpiętość

5,86 m

Wydłużenie

4,48

Długość

5,33 m

Wysokość

1,65 m

Powierzchnia nośna

7,66 m²

Masa
Własna

277 kg

Startowa

510 kg

Osiągi
Prędkość maks.

193 km/h

Prędkość przelotowa

177 km/h

Zasięg

725 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
USA, Kanada, Wielka Brytania

Davis DA-2amerykański lekki samolot turystyczny przystosowany do samodzielnego montażu z prefabrykatów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Maszyna powstała w wyniku prac konstrukcyjnych prowadzonych przez Leona Davisa. Jego zamierzeniem było zbudowanie taniego, prostego samolotu który mógłby zmontować samodzielnie właściciel z dostarczonych prefabrykatów. Prace konstrukcyjne trwały 18 miesięcy, 21 maja 1966 r. maszyna została oblatana. Konstruktorowi udało się zrealizować założenia – maszynę można było samodzielnie montować z dostarczonych elementów a jej koszt wynosił ok. 1600 dolarów USA.

W czerwcu 1966 r. samolot został zaprezentowany na dorocznym zlocie Experimental Aircraft Association (EAA), gdzie został nagrodzony jako wyróżniająca się konstrukcja. W kolejnych latach wyprodukowano ok. 45 egzemplarzy maszyny. Konstruktor podjął prace na bazie DA-2A nad opracowaniem wersji czterosobowej, wstępnie oznaczonej jako Davis DA-3, jednakże nie nie doszło do jej powstania.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Lekki dwumiejscowy samolot turystyczny w układzie dolnopłatu. Skrzydło o prostokątnym obrysie, wzniosie -5° i profilu stałym na całej długości. Miejsca pilota i pasażera umieszczone obok siebie, kabina załogi zakryta osłoną o prostych krawędziach. Usterzenie Rudlickiego wyposażone w płaszczyzny płytowe. Podwozie Trójpunktowe ze sterowanym kółkiem przednim. Napęd stanowi płaski silnik Continental A-65-3, konstruktor przewidział możliwość zastosowania innych silników o mocy do 100 KM.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]