Przejdź do zawartości

Carpelimus hoaensis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carpelimus hoaensis
Gildenkov, 2019
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

Staphyliniformia

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

kozubki

Plemię

Thinobiini

Rodzaj

Carpelimus

Podrodzaj

Carpelimus (Trogophloeus)

Gatunek

Carpelimus (Trogophloeus) hoaensis

Carpelimus hoaensisgatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kozubków.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2019 roku przez Michaiła Gildienkowa na łamach „Russian Entomological Journal”. Jako lokalizację typową wskazano Hoà Bình w wietnamskiej prowincji o tej samej nazwie. Epitet gatunkowy odnosi się do miejsca typowego[1].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości 1,8 mm, lekko błyszczącym, ubarwionym ciemnobrązowo z brązowymi pokrywami oraz żółtobrązowymi odnóżami i czułkami, porośniętym jasnymi i krótkimi szczecinkami. Głowa jest szersza niż dłuższa, u nasady szczególnie szeroka, w części szyjnej wyraźnie zwężona, drobno i gęsto punktowana, o zaokrąglonych skroniach, niewiele od nich krótszych, niewielkich i słabo wypukłych oczach złożonych, zaopatrzona w dość krótkie czułki z członami od pierwszego do trzeciego wydłużonymi, czwartym i piątym tak długimi jak szerokimi, od szóstego do dziesiątego poprzecznymi, a jedenastym stożkowatym. Przedplecze jest drobno i gęsto punktowane, a na jego dysku znajduje się para owalnych wcisków pośrodku i para okrągłych wcisków u podstawy. Boki przedplecza są szeroko zaokrąglone. Okrągłe, płytkie wciski zdobią tarczkę. Pokrywy są pokryte drobnymi i gęsto rozmieszczonymi punktami. Powierzchnia odwłoka jest delikatnie szagrynowana[1].

Owad orientalny, endemiczny dla Wietnamu, znany tylko z miejsca typowego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c M. Yu. Gildenkov. Seven new species of the genus Carpelimus Leach, 1819 from the “taprobanae” group (Coleoptera: Staphylinidae: Oxytelinae). „Russian Entomological Journal”. 28 (2), s. 138–145, 2019. DOI: 10.15298/rusentj.28.2.04.