Carpelimus cyprensis

Carpelimus cyprensis
Gildenkov et Tronquet, 2019
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Staphyliniformia
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	kozubki
Plemię	Thinobiini
Rodzaj	Carpelimus
Podrodzaj	Carpelimus (Trogophloeus)
Gatunek	Carpelimus (Trogophloeus) cyprensis

Carpelimus cyprensis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kozubków.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2019 roku przez Michaiła Gildienkowa i Marca Tronqueta na łamach „Baltic Journal of Coleopterology”. Jako lokalizację typową wskazano Miliou w cypryjskim dystrykcie Pafos. Epitet gatunkowy oznacza po łacinie „cypryjski”.

W obrębie rodzaju Carpelimus gatunek ten sklasyfikowano w należącej do podrodzaju Trogophloeus grupie gatunków siculus. W regionie śródziemnomorskim grupę tę reprezentują również C. hilfi, C. peloponnensis, C. siculus, C. zellichi, a być może też C. rivus.

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości około 2 mm, lekko błyszczącym, ubarwionym czarno z czarnobrązowymi odnóżami, porośniętym jasnymi i krótkimi szczecinkami. Głowa jest szersza niż dłuższa, u nasady szczególnie szeroka, w części szyjnej wyraźnie zwężona, gęsto szagrynowana, zaopatrzona w duże i wypukłe oczy złożone, o połowę krótsze i zaokrąglone skronie oraz dość krótkie czułki z członami od pierwszego do trzeciego wydłużonymi, czwartym i piątym tak długimi jak szerokimi, od szóstego do dziesiątego poprzecznymi, a jedenastym stożkowatym. Przedplecze jest gęsto szagrynowane, najszersze w przedniej ⅓, w połowie długości o bokach zaokrąglonych, na dysku z parą podłużnych, owalnych wcisków i kolejną parą półksiężycowatych wcisków u podstawy. Pokrywy mają między delikatnymi, dość drobnymi, gęsto rozmieszczonymi punktami wyraźnie wyniesioną rzeźbę. Powierzchnia odwłoka jest wyraźnie szagrynowana.

Ekologia i występowanie

Owad endemiczny dla Cypru, znany tylko z miejsca typowego na zachodzie wyspy. Spotykany na wybrzeżach potoku Kolokouri, płynącego w otoczeniu wapiennych ścian. Stanowisko to cechowało się dość znacznym zacienieniem i roślinnością przejściową pomiędzy lasem a fryganą.