Bruchela suturalis
| Bruchela suturalis | |||
| (Fabricius, 1792) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Bruchela suturalis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Bruchela suturalis – gatunek chrząszcza z rodziny kobielatkowatych i podrodziny Urodontinae.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 2 do 3 mm, ubarwionym czarno z wyjątkiem elementów czułków i odnóży[1][2]. Czułki są czerwone[2] lub jasnożółte z wyjątkiem ich członów pierwszego i pięciu wierzchołkowych[1]. Przednia para odnóży ma golenie i trzy początkowe człony stóp żółtoczerwone[1] lub czerwonawe[2], natomiast pozostałe części odnóży są czarne, miejscami brunatnoczarne[1][2]. Opisano także aberrację barwną angularis o odnóżach środkowej i tylnej pary czerwonawych[1]. Zarówno wierzch jak i spód ciała gęsto porastają białawe włoski łuskowatego kształtu, przy czym te na wierzchu są węższe niż u B. rufipes. Głowa zaopatrzona jest w przeciętnych rozmiarów wyłupiaste oczy, których kształt jest prawie okrągły w widoku bocznym i nieco nerkowaty patrząc od góry[2]. Przedplecze jest tak szerokie jak długie i ma zarys dzwonkowaty: przedni jego brzeg jest przewężony, boczne zaokrąglone i ku przodowi zwężone, zaś tylny wyciągnięty ku tyłowi i tam zaokrąglony. Boki przedplecza, w tym jego kąty tylne, a także episternity i epimeryty porasta szerokie pasmo białych włosków. Pokrywy są nieznacznie dłuższe niż w barkach szerokie, o bokach prawie równoległych[1], przy szwie z szeroką kontrastującą z resztą owłosienia przepaską białej barwy[2][1]. Na pygidium widnieje szeroka, ale płytka bruzda zanikająca w jego tylnej połowie. Dymorfizm płciowy przejawia się w budowie piątego (ostatniego) z widocznych sternitów odwłoka: u samca ma on obrzeżone miejscami ząbkowanymi krawędziami zagłębienie, a u samicy brak jest na nim zagłębienia[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten jest monofagiem związanym z rezedą żółtawą. Owady dorosłe żerują na kwiatach i liściach rośliny żywicielskiej. Larwy z kolei odbywają rozwój w jej torebkach nasiennych, gdzie żerują na nasionach[1][3].
Gatunek znany z Hiszpanii, Francji, Austrii, Włoch, Niemiec, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, południowej Rosji, Rumunii, Serbii, Bułgarii, Grecji[4], Afryki Północnej i Azji Mniejszej[1][3]. W Polsce odnotowany został na nielicznych stanowiskach w południowej części kraju[3]. Na „Czerwonej liście chrząszczy województwa śląskiego” umieszczony jest jako gatunek zagrożony najmniejszej troski (LC)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Zdzisław Cmoluch: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 95 Kobielatkowate – Anthribidae. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1989.
- ↑ a b c d e f Hans Gønget: The Nemonychidae, Anthribidae and Attelabidae (Coleoptera) of Northern Europe. Leiden, Boston: Brill, 2003, s. 31-34, seria: Fauna Entomologica Scandinavica.
- ↑ a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Ryjkowcowate prócz ryjkowców – Curculionioidea prócz Curculionidae.. „Katalog Fauny Polski”. 23 (18), 1992.
- ↑ Bruchela suturalis (Fabricius, 1792). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-06-16].
- ↑ Czesław Greń, Roman Królik, Henryk Szołtys. Czerwona lista chrząszczy (Coleoptera) województwa śląskiego.[w:] J. B. Parusel (red.). Czerwone listy wybranych grup zwierząt bezkręgowych województwa śląskiego. „Raporty Opinie”. 6 (4), s. 37-70., 2012. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska, Katowice.