Bitwa pod Dashiqiao

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Dashiqiao
Wojna rosyjsko-japońska
Ilustracja
Nocny atak 5 Dywizji japońskiej
Czas

24–25 lipca 1904

Miejsce

Dashiqiao, na południe od Haichengu

Terytorium

Chiny

Wynik

zwycięstwo Japończyków

Strony konfliktu
 Japonia  Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Yasukata Oku Georgij Stakelberg
Nikołaj Zarubajew
Siły
3, 5 i 6 Dywizja 1 i 4 Korpus Syberyjski
Straty
ok. 1 000 ludzi ok. 1 000 ludzi
Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia40°39′11″N 122°30′25″E/40,653000 122,507000

Bitwa pod Dashiqiao – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach 24–25 lipca 1904 roku w pobliżu Dashiqiao – stacji kolejowej na linii HarbinPort Artur w trakcie wojny rosyjsko-japońskiej.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwo w bitwie pod Delisi (Wafangou) nad 1 Korpusem Syberyjskim pod dowództwem gen. Stakelberga pozwoliło japońskiej 2 Armii, dowodzonej przez gen. Yasukatę Oku, rozwinąć operacje zaczepne na północ. Pod Dashiqiao jej dywizje (3., 5. i 6.) starły się ponownie z 1 Korpusem Syberyjskim, wspartym przez 4 Korpus Syberyjski pod dowództwem gen. N.P. Zarubajewa. Rosjanie stawili opór 24 lipca 2 Armii, ale o japońskim zwycięstwie zadecydował nocny atak 5 Dywizji[1]. Mimo braku pościgu, Rosjanie ponieśli znaczne straty następnego dnia, gdy udar cieplny powalił wielu niewłaściwie umundurowanych żołnierzy[2].

Szczególne sukcesy osiągała rosyjska artyleria. Panowała na polu walki, stosując nowy rodzaj strzelania z zakrytych stanowisk. Rosjanie jednak nie uzyskali dalszego powodzenia. Straty japońskie wyniosły 1 160 żołnierzy, rosyjskie – 819 żołnierzy.

Nie patrząc na ten sukces taktyczny, dowódca Armii Mandżurskiej, gen. Aleksiej Kuropatkin, nie chciał wciągać korpusu w dalsze walki i rozkazał generałowi Zarubajewowi wycofanie. Po wycofaniu rosyjskich wojsk, Japończycy zajęli port Yingkou, odcinając nie tylko drogę lądową, ale i morską do Port Artur. Po walkach pod Dashiqiao gen. Zarubajew wycofał się na pozycje pod Haichengiem, gdzie jego siły zostały połączone z 2. Korpusem gen. M.I. Zasulicza, wycofującego się po walkach Oddziału Wschodniego Armii Mandżurskiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rotem Kowner: Historical Dictionary of the Russo-Japanese War. Toronto: Scarecrow, 2006, s. 372-4. ISBN 0-8108-4927-5.
  2. Geoffrey Jukes, Robert O'Neill: The Russo-Japanese War 1904–05. Oxford: Osprey Publishing, 2002, s. 43, seria: Essential Histories. ISBN 1-84176-446-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • N. Szefow, Bitwy Rosiji, Wojenno istoriczeskaja biblioteka, Moskwa 2002.