Autosilis nitidula
| Autosilis nitidula | |||
| (Fabricius, 1792) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Autosilis nitidula | ||
| Synonimy | |||
| |||
Autosilis nitidula – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Silinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1792 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Cantharis nitidula[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 4,5 do 6 mm. Ubarwienie samca jest całkowicie czarne, samicy natomiast czarne z czerwonym przedpleczem. Powierzchnię przedplecza cechuje delikatna rzeźba oraz rozproszone i drobne punktowanie. U samca boczne krawędzie przedplecza są głęboko wycięte w tyle. U samicy przedplecze jest silnie poprzeczne, o zaokrąglonych kątach i krawędziach bocznych pozbawionych wycięć. Pokrywy są nieco rozszerzone za barkami[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad rozmieszczony od nizin po góry, w Polsce dochodzący do 1300 m n.p.m.[3] Preferuje lasy pierwotne i mało zmienione, o wilgotnym podłożu. Zasiedla m.in. bory bagienne, sosnowe świeże i lasy mieszane. Owady dorosłe na nizinach i wyżynach obserwuje się od końca kwietnia do końca maja, w górach zaś od maja do czerwca[4]. Spotykane są na kwitnących śliwach i czeremchach oraz na roślinach runa leśnego, w tym borówkach, miodunkach, starcach i szczyrach[3][4].
Gatunek palearktyczny, znany z Francji, Niemiec, Austrii[1], północnych Włoch[3], Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy[1], Rumunii[3], europejskiej części Rosji oraz obwodu tomskiego na zachodzie Syberii[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Silis nitidula (Fabricius, 1792). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-07-28].
- ↑ Arved Lompe: Gattung Silis Latr.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-07-28].
- ↑ a b c d B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985.
- ↑ a b Antoni Kuśka, Omomiłki (Coleoptera, Cantharidae): Cantharinae i Silinae Polski, „Monografie Fauny Polski”, 21, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, 1995.
- ↑ Sergey V. Kazantsev. An annotated checklist of Cantharoidea (Coleoptera) of Russia and adjacent territories. „Russian Entomological Journal”. 20 (4), s. 387–410, 2011. DOI: 10.15298/rusentj.20.4.05.