Automeris llaneros

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Automeris llaneros
Decaëns, Rougerie et Bonilla, 2021
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

motyle

Podrząd

Glossata

Rodzina

pawicowate

Podrodzina

Hemileucinae

Rodzaj

Automeris

Gatunek

Automeris llaneros

Automeris llanerosgatunek motyla z rodziny pawicowatych i podrodziny Hemileucinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2021 roku przez Thibauda Decaënsa, Rodolphe Rougerie i Diego Bonillę na łamach ZooKeys, w artykule współautorstwa Frédérica Bénéluza i Liliany Ballesteros-Mejii. Opisu dokonano na podstawie okazów odłowionych w 1999 roku w okolicach Carimagui i Orocué na terenie Kolumbii[1].

A. llaneros zajmuje pozycję siostrzaną dla kladu obejmującego A. belizonensis i A. mineros[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Motyl ten osiąga od 72 do 74 mm rozpiętości skrzydeł. Głowę ma ciemnobrązową z brązowymi głaszczkami i czułkami[1].

Wierzch tułowia jest ciemnobrązowy, zaś jego spód i odnóża są jasnobrązowe. Przednie skrzydło jest nieco wydłużone z lekko uwydatnionym wierzchołkiem i prostą lub trochę wypukłą krawędzią zewnętrzną. Tło wierzchu skrzydła jest matowo pomarańczowobrązowe. Brązowa linia biegnie dosiebnie od beżowej, cienkiej linii przedśrodkowej. Linia zaśrodkowa również jest cienka i beżowa, ledwo widoczna, słabo wypukła. Znak dyskowo-oczny ma kształt prostokątny i barwę ciemniejszą od tła z trzema ciemnobrązowymi kropkami. Spód skrzydła przedniego ma żółtobrązowe tło z ciemniejszymi liniami zaśrodkową i przedkrawędziową oraz dużym, czarnym znakiem dyskowo-ocznym z białą kropką pośrodku. Żyłki zaznaczone są pomarańczowymi łuskami. Skrzydło tylne ma część nasadowo-środkową pomarańczową z ciemnobrązowym opyleniem i z dużą plamką oczną o białej źrenicy, szarobrązowej tęczówce oraz czarnej i żółtej obwódce. Linia zaśrodkowa jest czarna, półksiężycwata i obrzeżona żółtymi łuskami. Część zaśrodkowa skrzydła ma matowopomarańczowe tło. Przepaska marginalna jest duża i szara. Spód skrzydła tylnego jest pomarańczowobrązowy z białą kropką dyskalną i ze szczątkową linią przedkrawędziową tworzącą U-kształtne znaki między żyłkami[1].

Odwłok jest z wierzchu pomarańczowobrązowy, a pod spodem jasnobrązowy. Genitalia samca charakteryzują się stosunkowo krótkimi i zaokrąglonymi walwami o silnie zakrzywionych ramionach, sięgającym daleko za walwy unkusem o silnie rozdwojonym wierzchołku oraz prawie prostokątną płytką środkową gnatosa szerokością dorównującą trójkątnemu sakusowi[1].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owad neotropikalny, endemiczny dla Kolumbii. Zasiedla formację llanos na nizinach wschodniej Kolumbii, w zlewni Orinoko[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Thibaud Decaëns, Frédéric Bénéluz, Liliana Ballesteros-Mejia, Diego Bonilla, Rodolphe Rougerie. Description of three new species of Automeris Hübner, 1819 from Colombia and Brazil (Lepidoptera: Saturniidae: Hemileucinae). „ZooKeys”. 1031, s. 183–204, 2021. DOI: 10.3897/zookeys.1031.56035.