Przejdź do zawartości

Antônio Carlos Zago

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antônio Carlos Zago
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1969
Presidente Prudente

Wzrost

184 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Boliwia (selekcjoner)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989–1992 São Paulo 64 (4)
1992 Albacete 12 (1)
1993–1995 Palmeiras 59 (3)
1996 Kashiwa Reysol 24 (0)
1997 Corinthians 12 (2)
1998–2002 Roma 107 (2)
2002–2004 Beşiktaş 56 (2)
2004–2005 Santos 7 (0)
2005–2006 Juventude 52 (2)
2007 Santos 1 (0)
W sumie: 394 (16)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1991–2001  Brazylia 37 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2009–2010 São Caetano
2010 Palmeiras
2010 Grêmio Barueri
2011 Mogi Mirim
2011 Vila Nova
2012 Audax São Paulo
2015–2016 Juventude
2017 Internacional
2017 Fortaleza
2017–2018 Juventude
2018–2019 Red Bull Brasil
2019 Bragantino
2020–2021 Kashima Antlers
2021–2022 Bolívar
2023 Coritiba
2023– Boliwia
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
złoto Paragwaj 1999

Antônio Carlos Zago (ur. 18 maja 1969 w Presidente Prudente) – piłkarz brazylijski grający na pozycji środkowego obrońcy. Posiada również obywatelstwo włoskie.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Zago pochodzi z miasta Presidente Prudente lezącego w stanie São Paulo. Piłkarską karierę rozpoczął w stolicy stanu w mieście São Paulo, w tamtejszym klubie São Paulo FC. W 1990 roku w wieku 21 lat zadebiutował w pierwszej lidze brazylijskiej i od czasu debiutu często grał w pierwszym składzie. W 1991 roku wywalczył mistrzostwo stanowe, a także mistrzostwo Brazylii. Ten drugi sukces powtórzył także rok później. W 1992 roku wygrał także Copa Libertadores (0:1, 1:0, 1:1 i wygrana po serii rzutów karnych z argentyńskim Newell’s Old Boys).

Latem 1992 po obu sukcesach Zago wyjechał do Europy i przeszedł do hiszpańskiego Albacete Balompié. W Primera División zadebiutował 6 września w przegranym 3:4 meczu z Sevillą. Pobyt w Hiszpanii nie był jednak udany i już zimą Antônio wrócił do Brazylii, tym razem zostając zawodnikiem SE Palmeiras. W 1993 roku wywalczył kolejne trzy trofea w swojej karierze – mistrzostwo stanu São Paulo, mistrzostwo kraju, a także Torneio Rio-São Paulo. W 1994 roku po raz kolejny zdobył pierwsze dwa z nich. W 1996 roku Antônio drugi raz zdecydował się na wyjazd z kraju i wybór padł na Japonię. Przez rok kopał piłkę w Kashiwie Reysol, z którą zajął 5. miejsce w J-League. W 1997 roku ponownie wrócił do ojczyzny i rok spędził w kolejnym klubie z rodzinnego miasta, tym razem w Corinthians Paulista, z którym wywalczył prymat w tamtejszym stanie.

Zimą 1998 Zago podpisał kontrakt z włoską Romą. Do zespołu ściągnął go Zdeněk Zeman, ówczesny czeski szkoleniowiec tego zespołu, by wzmocnić defensywę drużyny. W Romie spotkał swoich czterech rodaków – Aldaira, Cafu, Paulo Sérgio oraz Vágnera. W Serie A swój pierwszy mecz Antônio rozegrał 11 lutego, gdy Roma pokonała 3:1 US Lecce. W swoim pierwszym sezonie zajął z Romą 4. miejsce w lidze. W sezonie 1998/1999 zadebiutował w Pucharze UEFA (ćwierćfinał) i miał już pewne miejsce na środku obrony „giallorossich”. Największe sukcesy osiągnął jednak za kadencji trenera Fabia Capella. W 2001 roku przyczynił się do pierwszego od 1983 roku mistrzostwa Włoch dla Romy (rozegrał 28 spotkań), a następnie zdobył Superpuchar Włoch.

Latem 2002 Zago odszedł z Romy i trafił do tureckiego Beşiktaşu JK, gdzie grał z kolejnymi rodakami Ronaldo Guiaro i Amaralem. Największym sukcesem za czasów gry w Stambule było mistrzostwo Turcji w 2003 roku. W 2004 roku Zago znów zaczął grać w ojczyźnie i tym razem przeszedł do Santosu FC. W tym samym sezonie został mistrzem Brazylii, po raz czwarty w karierze. W latach 20052006 występował w brazylijskim średniaku, EC Juventude, a w 2007 powrócił do Santosu, z którym wygrał Campeonato Paulista. W tym samym roku zakończył karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1990 São Paulo FC Brazylia  Série A 21 1
1991 São Paulo FC Brazylia  Série A 21 1
1992 São Paulo FC Brazylia  Série A 22 2
1992/93 Albacete Balompié Hiszpania  Primera División 12 1
1993 SE Palmeiras Brazylia  Série A 18 1
1994 SE Palmeiras Brazylia  Série A 20 1
1995 SE Palmeiras Brazylia  Série A 20 3
1996 Kashiwa Reysol Japonia  J-League 24 0
1997 Corinthians Paulista Brazylia  Série A 12 2
1997/98 AS Roma Włochy  Serie A 12 0
1998/99 AS Roma Włochy  Serie A 28 0
1999/00 AS Roma Włochy  Serie A 27 2
2000/01 AS Roma Włochy  Serie A 28 0
2001/02 AS Roma Włochy  Serie A 12 0
2002/03 Beşiktaş JK Turcja  Süper Lig 31 2
2003/04 Beşiktaş JK Turcja  Süper Lig 25 0
2004 Santos FC Brazylia  Série A 7 0
2005 EC Juventude Brazylia  Série A 30 1
2006 EC Juventude Brazylia  Série A 22 1
2007 Santos FC Brazylia  Série A 1 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Brazylii Zago zadebiutował 30 października 1991 roku w wygranym 3:1 meczu z Jugosławią. W kadrze Brazylii zagrał 26 meczów i zdobył 2 gole. W 1999 roku osiągnął z nią swój jedyny sukces – wygrał Copa América 1999. Na boiskach Paragwaju wystąpił w niemal wszystkich meczach, w tym także w wygranym 3:1 finale z Urugwajem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]