Zygmunt Zinowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Zinowicz
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1937
Łyskowie

Data i miejsce śmierci

26 listopada 2004
Lublin

profesor nauk chemicznych
Specjalność: technologia chemiczna
Alma Mater

Rosyjski Chemiczno-Technologiczny Uniwersytet im. D.I. Mendelejewa

Habilitacja

1988

Profesura

1989

Praca naukowa
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Zygmunt Zinowicz (ur. 26 lipca 1937 w Łyskowie, zm. 26 listopada 2004 w Lublinie) – polski chemik, profesor zw. dr hab., doctor honoris causa Uniwersytetu Technologii Chemicznych im D.I. Mendelejewa w Moskwie (2002).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia odbył w Instytucie Pedagogicznym w Brześciu, Instytucie Technologii Chemicznych im D.I. Mendelejewa w Moskwie. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1988, a tytuł profesora w 1989. Był dyrektorem naczelnym Centrum Naukowo-Badawczego "Antykor" Ministerstwa Eneregtyki ZSRR, pracownikiem Politechniki Brzeskiej (od 1972) i Politechniki Lubelskiej (od 1990). Był akademikiem Białoruskiej Akademii Inżynieryjno Technologicznej (BITA), członkiem Komisji Naukowej międzynarodowego czasopisma "Materials, Technologies, Tools" Białoruskiej Akademii Nauk. Był przewodniczącym Grupy Roboczej utworzenia Międzynarodowego Transgranicznego Stowarzyszenia Polski, Białorusi i Ukrainy (1993-1995) i Roboczej Grupy ds. Ochrony i Monitoringu Środowiska Naturalnego (od 2002) "Euroregionu Bug".

Autor lub współautor ponad 210 publikacji, 4 książek, 28 patentów; promotor 6 doktorów.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony został w 1999 przez Prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi za osiągnięcia w dziedzinie nauki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]