Zygmunt Kaczmarski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Kaczmarski
Instrumenty

skrzypce, gitara elektryczna, gitara akustyczna

Gatunki

bigbit, pop, folk rock, poezja śpiewana, rock progresywny, jazz-rock, world music, folk, muzyka barokowa

Zawód

muzyk, pedagog

Aktywność

od 1965

Powiązania

Janusz Kaczmarski
Feliks Naglicki
Jerzy Fasiński
Andrzej Zieliński
Jacek Zieliński
Jan Kanty Pawluśkiewicz
Andrzej Zaucha
Hubert Szymczyński
Irena Jarocka
Jacek Ostaszewski
Akademia Muzyczna w Krakowie
i in.

Instrument
skrzypce
Zespoły
Skaldowie
Alibabki
Szwagry
Anawa
Kwartet Henryka Słaboszewskiego
Zespół Ireny Jarockiej
Osjan
Fiori Musicali

Zygmunt Kaczmarskipolski skrzypek, gitarzysta, multiinstrumentalista, kompozytor, doktor habilitowany sztuki, inicjator ruchu wykonawstwa historycznego. Wieloletni, pierwszy w Polsce, pedagog klasy skrzypiec barokowych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie w klasie skrzypiec prof. Ewy Szubry-Jargoń. Po studiach specjalizował się w grze na skrzypcach barokowych pod kierunkiem Sigiswalda Kuijkena. W latach 1965–1967 gitarzysta i wraz z bratem[1][2] Januszem Kaczmarskim (gitara), Feliksem Naglickim (gitara basowa) i Jerzym Fasińskim (perkusja), współtwórca zespołu Skaldowie (pierwsze próby miały miejsce w początkach 1965 roku i odbywały się w mieszkaniu braci, które mieściło się na trzecim piętrze przy ul. Józefa Sarego w Krakowie, jeszcze bez udziału braci Zielińskich, którzy dołączyli z końcem roku 1965)[3] z którym dokonał nagrań radiowych, które trafiły m.in. na album Skaldowie z 1967, a także na EP-kę pt. Piosenki z filmu „Mocne uderzenie” (Muza N0462) z 1966 oraz wystąpił w filmach Cierpkie głogi (reż. Janusz Weychert; prem. 25.10.1966) i Mocne uderzenie (reż. Jerzy Passendorfer; prem. 26.03.1967). Po opuszczeniu krakowskiej formacji współpracował z Alibabkami i Szwagrami. W roku 1972 jako członek grupy muzycznej Teatru Stu wziął udział w przygotowaniach spektaklu Sennik Polski. Latem 1972 roku dołączył do grupy Anawa, z którą w 1973 roku nagrał znakomity album, zatytułowany Anawa i wystąpił w programie Telewizji Kraków[4] – jest także współkompozytorem piosenki pt. Nie przerywajcie zabawy[5]. Po rozwiązaniu zespołu jesienią tego samego roku znalazł się w Kwartecie Henryka Słaboszewskiego, następnie w zespole akompaniującym Irenie Jarockiej pod kier. Huberta Szymczyńskiego[6], a później w Osjanie z którym nagrał w 1979 roku album pt. Księga chmur i na który skomponował utwór pt. Rozdział II[7]. W latach 1982-2012 pracownik dydaktyczny Katedry Muzyki Dawnej w klasie skrzypiec barokowych na Akademii Muzycznej w Krakowie. Zajmował się również problemami rekonstrukcji historycznych instrumentów klawiszowych. Zbudowane przez niego klawesyny znajdują się w polskich instytucjach muzycznych. Jest inicjatorem ruchu wykonawstwa historycznie poinformowanego w Polsce oraz współzałożycielem i kierownikiem artystycznym pierwszego polskiego zespołu instrumentów historycznych pod nazwą Fiori Musicali. Formacja koncertowała niemalże we wszystkich krajach Europy, współpracując z wieloma wybitnymi muzykami polskimi i zagranicznymi. Ma również na koncie kilka nagranych płyt, a także udział w audycjach radiowych i telewizyjnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zygmunt Kaczmarski w bazie Discogs.com (ang.)
  2. Zygmunt Kaczmarski w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  3. Jan Lorek: Krakowski program o muzyce: „Kraków czuje bluesa, odc. 1”. paradoks.net.pl, 2021-02-07. [dostęp 2023-04-30].
  4. Anawa i Andrzej Zaucha – występ w TV Kraków. www.facebook.com, 2020-04-17. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).
  5. Ryszard Wolański: Nie przerywajcie zabawy. bibliotekapiosenki.pl, 2016-11-22. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).
  6. Hubert Szymczyński – biogram. wojciechskowronski.pl, 2009-06-13, poprawiono: 2017-09-22. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).
  7. Jacek Żyliński: Ossian – Księga chmur. kppg.waw.pl. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]