Zmięk żółtonogi
| Rhagonycha testacea | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Rhagonycha s.str. | ||
| Gatunek |
zmięk żółtonogi | ||
| Synonimy | |||
| |||
Zmięk żółtonogi[1] (Rhagonycha testacea) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1758 roku przez Karola Linneusza w dziesiątym wydaniu Systema Naturae pod nazwą Cantharis testacea. Jako miejsce typowe wskazał on Europę[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 5 do 6 mm. Głowę ma całą czarną, pozbawioną guzka między nasadami czułków. Przedplecze ma zaokrągloną krawędź przednią, niezaostrzone kąty tylne i niewklęsłą krawędź tylną[3]. Ubarwione jest zwykle czarno z szerokim żółtym do żółtobrązowego obrzeżeniem krawędzi bocznych, rzadko jest całe żółtobrązowe. Pokrywy są w całości żółte lub żółtobrązowe, bez przyciemnień na szwie i wierzchołku. Odnóża są w całości jasne, żółte do żółtobrązowych[3][1], i mają rozdwojone wierzchołki wszystkich pazurków. Genitalia samca mają edeagus zaopatrzony w tarczkę grzbietową[3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad rozmieszczony od nizin po przedgórza i niżej położone doliny górskie[4][5]. Zasiedla wilgotne i podmokłe łąki, zarośla, pobrzeża wód, skraje lasów łęgowych oraz wilgotne polany śródleśne[1][5]. Osobniki dorosłe obserwuje się pojedynczo od kwietnia, a liczniej od maja do czerwca[4][1]. Żerują na pyłku kwiatowym i owadach[1]. Samica składa przeciętnie 94 jaja. Między rozwojem zarodkowym a stadium larwalnym występuje stadium przedlarwalne[5].
Gatunek palearktyczny, znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii[6], oraz europejskiej i syberyjskiej części Rosji (na wschód po Zabajkale, na północ po Karelię)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Rhagonycha testacea – Zmięk żółtonogi. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2023-08-04].
- ↑ C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 403. (łac.).
- ↑ a b c Arved Lompe: Gattung Rhagonycha Eschsch.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-08-03].
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985.
- ↑ a b c Antoni Kuśka, Omomiłki (Coleoptera, Cantharidae): Cantharinae i Silinae Polski, „Monografie Fauny Polski”, 21, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, 1995.
- ↑ Rhagonycha (Rhagonycha) testacea (Linnaeus, 1758). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-08-04].
- ↑ Sergey V. Kazantsev. An annotated checklist of Cantharoidea (Coleoptera) of Russia and adjacent territories. „Russian Entomological Journal”. 20 (4), s. 387–410, 2011. DOI: 10.15298/rusentj.20.4.05.