Zespół klasztorny reformatów w Szamotułach
nr rej. 1090/A z 27.04.1970 | |
Fasada kościoła św. Krzyża | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Właściciel | |
Prowincja | |
Typ zakonu |
męski |
Obiekty sakralne | |
Kościół |
Kościół św. Krzyża |
Fundator | |
Data budowy | |
Położenie na mapie Szamotuł | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego | |
Położenie na mapie gminy Szamotuły | |
52°36′29″N 16°34′49″E/52,608056 16,580278 |
Zespół klasztorny reformatów w Szamotułach – w jego skład wchodzi kościół pod wezwaniem św. Krzyża oraz pofranciszkański klasztor.
W miejscu obecnego kościoła, w latach 1324-1513, funkcjonował zamek obronny. W roku 1675 starosta nakielski Jan Korzbok Łącki sprowadził do Szamotuł zakonników, darując im pieniądze na budowę klasztoru i kościoła. Kompleks został zbudowany w 1676 r., a konsekrowany w 1682 r.
Barokowy kościół został zbudowany w typie salowym, z trójprzęsłową nawą. Północna fasada podzielona jest czterema pilastrami, pomiędzy którymi znajdują się XVIII-wieczne rzeźby umieszczone w niszach, przedstawiającego św. Onufrego oraz biskupa. Na fasadzie umieszczone są także cztery płyty: dwie epitafijne, nagrobna oraz jedna nieczytelna z powodu zniszczeń. Wyposażenie wnętrza, jednolite rokokowe, zostało wykonane w 1759 r. przez poznańskiego snycerza, Józefa Eglamena. Obrazy zostały wykonane na początku XVIII w. przez Adama Swacha z Poznania. W kościele znajduje się 8 ołtarzy. W ołtarzu głównym znajduje się krucyfiks z drugiej połowy XVII w. oraz rzeźby: Matki Bolesnej, Jana Chrzciciela, dwóch zakonników, Boga Ojca, Ducha św. i aniołów.
Klasztor zbudowany został wokół kwadratowego wirydarza, otoczonego krużgankami. Po wojnie zakon przeniósł się do Wronek, a wnętrze, w czasach PRL-u, zostało częściowo przekształcone i zaadaptowane do celów mieszkalnych. Nadal zachowały się m.in. sklepienia na parterze, malatura w dawnym refektarzu (obecnie zaszpachlowana) oraz oryginalne podciągi na I piętrze. Aktualnie odbywa się inwentaryzacja obiektu, następnie planowana jest adaptacja budynku, po którym przeniesiona ma być tam plebania.
-
Kościół i klasztor
-
Klasztor
-
Wirydarz klasztorny
-
Ołtarz główny
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Szamotuły, Kazimierz i okolice, Bogdan Kucharski, Poznań 1989.
- Powiat Szamotulski, Romana i Tadeusz Juraszowie, Warszawa 1966.
- Inwentaryzacja krajoznawcza miasta i gminy Szamotuły, Marek Krygier, Paweł Mordal, Szamotuły 1989.