Zespół Brunnera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół Brunnera (ang. Brunner syndrome) – rzadka choroba genetyczna spowodowana mutacjami w genie MAOA kodującym monoaminooksydazę A. Schorzenie sprzężone jest z chromosomem X i chorują wyłącznie mężczyźni. Na obraz kliniczny składają się łagodne upośledzenie umysłowe i znaczna agresywność. Chorobę opisał Brunner i wsp. w 1993 roku u członków dużej holenderskiej rodziny[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Brunner HG, Nelen MR., van Zandvoort P, Abeling NG, van Gennip AH, Wolters EC, Kuiper MA, Ropers HH, van Oost BA. X-linked borderline mental retardation with prominent behavioral disturbance: phenotype, genetic localization, and evidence for disturbed monoamine metabolism.. „American journal of human genetics”. 6 (52), s. 1032–9, czerwiec 1993. PMID: 8503438. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]