Zenon Wechmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Wechmann
Ilustracja
Zenon Wechmann (2024)
Data i miejsce urodzenia

25 października 1927
Poznań

Zawód, zajęcie

działacz harcerski i społeczny

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal Reipublicae Memoriae Meritum

Zenon Zbigniew Wechmann (ur. 25 października 1927 w Poznaniu[1]) – polski działacz harcerski i społeczny, więzień polityczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W młodości podjął działalność w harcerstwie. W okresie II wojny światowej podczas niemieckiej okupacji pracował przymusowo w zakładach „Centra” w Poznaniu. Uczył się w ramach tajnych kompletów. Po wojnie kontynuował działalność w ramach Związku Harcerstwa Polskiego. Na początku lat 50. związany z konspiracyjnym ruchem harcerskim (używał pseudonimu „Czarny Wilk”)[1][2]. We wrześniu 1952 został aresztowany[2], a w następnym roku skazany na karę 7 lat pozbawienia wolności. Był osadzony w Zakładzie Karnym w Rawiczu i obozach pracy dla więźniów politycznych. Warunkowe zwolnienie uzyskał w lutym 1955[1].

W 1956 brał udział w wydarzeniach czerwcowych w Poznaniu[2]. Pracował w jednej z poznańskich spółdzielni, w 1980 został członkiem komisji zakładowej NSZZ „Solidarność”. W 1981 był członkiem redakcji niezależnego pisma „Harcerska Kuźnia”. W stanie wojennym brał udział w dystrybucji wydawnictw drugiego obiegu, a także zajmował się organizacją pomocy dla internowanych i ich rodzin[2]. Był wiceprezesem i prezesem wielkopolskiego oddziału Związku Więźniów Politycznych. Okresu Stalinowskiego 1939–1956. Objął też funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych w Poznaniu[1].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2023 prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski[3]; w 2009 otrzymał Krzyż Oficerski tego orderu[4]. W 2016 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[5][1], a w 2003 Złotym Krzyżem Zasługi[6]. W 2018 Rada Miasta Poznania nadała mu tytuł „Zasłużony dla Miasta Poznania[1]. Otrzymał także Złoty Medal Reipublicae Memoriae Meritum[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]