Zdzisław Walczewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Walczewski
generał brygady w st. spocz. generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1939
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

19591999

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

• 4 Ośr. Przeciw. Radioel.[a]
• 4 Pułk Zakłóc. Radiolok.[b]
WATiT ZSSR
• Gł. Kwatermistrzost. WP
WOW, ASG, UW, KOW

Stanowiska

• d-ca centrum napraw
• d-ca pl zakłóc. łączności dowodzenia
• st. pomocnik szefa sztabu–szef łącz. pułku
• kwater.–z-ca d-cy pułku
• st. oficer oddziału szkol. w Gł. Kwater. WP
• kwater.–z-ca d-cy DP
• szef sztabu–z-ca kwater. OW, st. oficer w UW
• oficer gr. organizacyjno-przygotowawczej OW
• szef logist.–z-ca d-cy OW
• komendant Komendy Rej. Logistycznego

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zdzisław Walczewski (ur. 10 listopada 1939 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku, szef logistyki–zastępca dowódcy Krakowskiego Okręgu Wojskowego w latach 1992–1998.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zdzisław Walczewski syn Teodora urodził się 10 listopada 1939 w Warszawie. We wrześniu 1959 jako podchorąży rozpoczął służbę wojskową w Oficerskiej Szkole Łączności w Zegrzu. Promowany na stopień podporucznika w 1962. Rozpoczął zawodową służbę w 4 Ośrodku Przeciwdziałania Radioelektronicznego[3][4] w Giżycku, gdzie był dowódcą centrum napraw oraz dowódcą plutonu zakłóceń łączności dowodzenia. W 1970 po zmianach organizacyjnych objął funkcję starszego pomocnika szefa sztabu–szefa łączności 4 Pułku Zakłóceń Radiolokacyjnych w Giżycku[3].

W latach 1973–1976 słuchacz Wojskowej Akademii Tyłów i Transportu ZSRR. Po studiach powrócił do macierzystego pułku, gdzie objął stanowisko kwatermistrza–zastępcy dowódcy. Od 1977 pełnił służbę w Głównym Kwatermistrzostwie WP na stanowisku starszego oficera oddziału szkolenia. We wrześniu 1980 po rocznej praktyce na stanowisku kwatermistrza–zastępcy dowódcy 10 Dywizji Pancernej w Opolu został szefem sztabu–zastępcą kwatermistrza Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W roku 1984 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w ASG. W 1989 został skierowany do służby w Sztabie Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Układu Warszawskiego w Moskwie, gdzie był starszym oficerem kierunku zachodniego Zarządu Tyłów Operacyjnych. Od sierpnia 1991 współtworzył Krakowski Okręg Wojskowy w składzie grupy organizacyjno-przygotowawczej[3].

9 listopada 1992 został awansowany na stopień generała brygady przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsę[5]. W latach 1992–1998 piastował funkcję szefa logistyki–zastępcy dowódcy KOW. Od 1998 do czasu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej 10 listopada 1999 był komendantem Komendy Rejonu Logistycznego Kraków[3].

15 sierpnia 2000 z okazji Święta Wojska Polskiego został uhonorowany listem gratulacyjnym przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego w związku z zakończeniem służby wojskowej[6].

Awanse[3][edytuj | edytuj kod]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

i inne

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Był podporządkowany Szefowi Wojsk Obrony Przeciwlotniczej WP[1].
  2. W 1970 4 Ośrodek Przeciwdziałania Radioelektronicznego przeformowano w 4 Pułk Zakłóceń Radiolokacyjnych, który przeniesiony został z Giżycka do Grudziądza w 1974, rozformowany w 1999[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Walka elektroniczna w siłach zbrojnych Polski Ludowej. cyberdefence24.pl. [dostęp 2022-04-03].
  2. Walka elektroniczna w siłach zbrojnych III RP. cyberdefence24.pl. [dostęp 2022-04-03].
  3. a b c d e f g Jędrzejko, Krogulski, Paszkowski 2002 ↓, s. 306.
  4. jednostki wojskowe.pl
  5. Tomasz Honkisz. Kronika. „WPH”. 2/93. s. 279-285. 
  6. Nominacje generalskie z okazji Dnia Wojska Polskiego. prezydent.pl, 2000-08-15. [dostęp 2022-04-02].
  7. Honorowi Podhalańczycy - Wykaz [online], 21bsp.wp.mil.pl [dostęp 2022-04-02] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.