Wyzwalacz wyłącznika

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wyzwalacz (łącznika mechanizmowego) – urządzenie mechanicznie powiązane z łącznikiem mechanizmowym, które uruchamia mechanizm napędowy i pozwala otworzyć bądź zamknąć aparat. Najczęściej wykonany w postaci zamka czy też zapadki zwalniającej mechanizm napędu łącznika, często do napędu stosowana jest sprężyna.

Wyzwalacze mogą mieć różna konstrukcję. Najczęściej są to elementy elektryczne ale mogą być też mechaniczne, pneumatyczne, hydrauliczne i inne.

Wyzwalacze umożliwiają procesy automatyczne łączenia obwodów. Wykorzystywane są głównie w rozdzielniach i stacjach elektroenergetycznych w procesach sterowania i zabezpieczania obwodów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • IEC 60050-441 - Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki -- Część 441: Aparatura rozdzielcza, sterownicza i bezpieczniki
  • "Aparaty elektryczne" J. Maksymiuk, WNT Warszawa 1992