Wyżnia Magura
 Od lewej: Raczkowa Czuba, Wyżnia Magura, Pośrednia Magura | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2094 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′10,4″N 19°47′46,1″E/49,186222 19,796139
| |
Wyżnia Magura (słow. Vyšná Magura) – szczyt o wysokości 2094[1] m n.p.m. w słowackich Tatrach Zachodnich w grani Otargańców oddzielających Dolinę Raczkową od Doliny Jamnickiej. Znajduje się w tej grani pomiędzy Pośrednią Magurą (2050 m), od której oddziela go Rysia Przełęcz, a Raczkową Czubą (2194 m), najwyższym szczytem tej grani. Pomiędzy Raczkową Czubą a Wyżnią Magurą znajduje się Jakubińska Przełęcz (2069 m). W zachodnim kierunku (w stronę Doliny Jamnickiej) od Wyżniej Magury odchodzi krótka grzęda, poniżej której spływa potok u podnóży Wyżniej Magury tworzący wodospad zwany Jamnicką Siklawą[2].
Wyżnia Magura zbudowana jest z granodiorytów rohackich, jej wierzchołek jest skalisto-trawiasty, zbocza strome i przeważnie gołe, zawalone złomami szarożółtych głazów[3]. Słowo magura występuje w języku rumuńskim i słowackim i oznacza górę, szczyt, wzgórze, ale czasami także polanę, las, osiedle. Rozpowszechnione zostało w nazewnictwie Karpat przez pasterski lud Wołochów. Istnieje więcej gór posiadających nazwę Magura[4].
Z Wyżniej Magury i całej grani Otargańców szczególnie dobre widoki na Barańce, Smrek, Rohacze, Starorobociański Wierch i grań Bystrej. Szlak prowadzący granią Otargańców nie sprawia trudności technicznych, jest jednak dość wyczerpujący ze względu na liczne podejścia (suma wzniesień 1440 m)[2][3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– niebieski szlak z autokempingu „Raczkowa” dnem Doliny Wąskiej na Niżnią Łąkę, potem zielony biegnący granią Otargańców[5]:
- Czas przejścia z autokempingu na Niżnią Łąkę: 30 min w obie strony
- Czas przejścia z Niżniej Łąki na Jarząbczy Wierch: 4:10 h, ↓ 3:15 h.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10. ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ a b Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Zachodnie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-89-7.