Grę w piłkę nożną na poziomie seniorskim rozpoczął w 1933 roku w AS-23 Sofia, gdzie nadano mu przydomek boiskowyWuczeto (bułg.Вучето). W 1938 roku wygrał z tym klubem turniej kwalifikacyjny, dający mu przyjęcie do NFD, począwszy od sezonu 1938/39[1][2]. Po zakończeniu sezonu 1939/40, z powodu rozwiązania ligi, opuścił zespół[1][2] i przeniósł się do ŻSK Sofia[3]. W sezonie 1945 wywalczył mistrzostwo Bułgarii[3][4]. W finałowym dwumeczu przeciwko Sportist Sofia (3:1, 1:1) zdobył on dwie bramki[5][6]. W 1946 roku przeszedł do klubu Benkowski Sofia (Sofijska Sportna Oblast), gdzie pozostał przez 2 kolejne lata. W 1948 roku ponownie został graczem ŻSK, z którym już pod nazwą Energia Sofia wywalczył Puchar Armii Sowieckiej[3][5]. W 1950 roku zakończył grę w piłkę nożną[3]. Uznawany za jednego z najbardziej zasłużonych i rozpoznawalnych piłkarzy w historii Łokomotiwu Sofia[4][7].
26 maja 1935 zadebiutował w reprezentacji Bułgarii w meczu przeciwko reprezentacji Niemiec B (2:0), w którym zaliczył asystę przy golu Lubomira Angełowa[8]. 16 czerwca 1935 zanotował oficjalny debiut w wygranym 5:2 spotkaniu z Grecją w ramach Balkan Cup 1935, który zakończył się zwycięstwem Bułgarów[9][10]. Trzy dni później, w kolejnym meczu turnieju przeciwko Rumunii, zakończonym zwycięstwem 4:0, zdobył pierwszą bramkę w reprezentacji[11]. Ogółem w latach 1935–1947 rozegrał w drużynie narodowej 14 oficjalnych meczów, w których strzelił 4 gole.
Rumunia
Polska
III Rzesza