Witalij Łewczenko

Witalij Łewczenko
Віталій Левченко
Pełne imię i nazwisko	Witalij Hryhorowycz Łewczenko
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1972 ; Leninabad
Obywatelstwo	tadżyckie → ukraińskie
Wzrost	182 cm
Pozycja	obrońca/napastnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
197?–1989	Chudżand Leninabad
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2005–2008	Kniaża Szczasływe (asystent)
2008–2009	Kniaża Szczasływe
2009–2010	DJuSSz Arsenał Kijów (asystent)
2010	Desna Czernihów (asystent)
2012	Jednist' Płysky
2013	Dynamo-RWUFK Kijów
2014	Arsenał Kijów
2015	Ukraina U-20 (asystent)
2016	Tadżykistan (asystent)
2016–2017	Tadżykistan U-20
2017	Barkchi
2017–2019	Krylja Sowietow Samara (asystent)
2019	FK Chodżent
2020–	Istiklol Duszanbe
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Witalij Hryhorowycz Łewczenko, ukr. Віталій Григорович Левченко, tadż. Витали Левченко (ur. 28 marca 1972 w Leninabadzie, Tadżycka SRR) – tadżycki piłkarz pochodzenia ukraińskiego, grający na pozycji obrońcy lub napastnika.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Chudżand Leninabad, w barwach którego w 1989 roku rozpoczął karierę piłkarską. Utalentowany młody piłkarz został zauważony przez selekcjonerów Dynama Kijów, a w 1990 roku został piłkarzem ukraińskiego klubu. Jednak za czasów ZSRR grał tylko w drużynie rezerw, a w pierwszych mistrzostwach Ukrainy w drugiej drużynie Dynama^[1]. Nie potrafił przebić się do pierwszego składu gwiazdorskiego, dlatego w 1994 przeniósł się do połączonego klubu CSKA-Borysfen Kijów. Po reorganizowaniu klubu kontynuował grę w CSKA Kijów w Wyszczej lidze. W 2000 roku przeszedł do Tawrii Symferopol, ale po sześciu miesiącach w drużynie opuścił zarówno klub, jak i Ukrainę i kontynuował karierę w rosyjskich klubach. W Rosji pierwszym klubem był Wołgar-Gazprom Astrachań, w którym piłkarz grał przez półtora roku. Następnie spędził pierwszą połowę 2003 roku w Dynamie Stawropol, a w drugiej połowie roku występował w chińskim klubie Changchun Yatai. Na początku 2004 roku wrócił do mistrzostw Rosji i zaczął grać w Spartaku Kostroma, a sześć miesięcy później przeniósł się do Urału Jekaterynburg. Jako piłkarz Urału został oskarżony o nielegalne uzyskanie obywatelstwa rosyjskiego^[2]. Doprowadziło to do tego, że pół roku później opuścił Rosję i wrócił do Ukrainy. Przez krótki czas piłkarz grał potem w amatorskim klubie Metalist-UHMK z Kijowa, po czym zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1996-2000 występował w narodowej reprezentacji Tadżykistanu. Łącznie zaliczył 9 występów.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniową. Najpierw pracował w sztabie trenerskim drugoligowego ukraińskiego klubu Kniaża Szczasływe, a od 2008 pełnił przez rok obowiązki głównego trenera, a po przerwie, od września 2008 - kierował klubem jako pełnoprawny trener. Ale właścicielowi klubu wkrótce zabrakło pieniędzy na utrzymanie drużyny, a klub nie dograł do końca sezonu w pierwszej lidze i wycofał się z mistrzostw. Następnie szkolił młodzież w Szkole Sportowej Arsenału Kijów, a potem pracował w sztabie trenerskim Desny Czernihów. Na początku 2012 roku został trenerem drugoligowego klubu Jednist' Płysky, ale z powodu nieporozumienia z kierownictwem klubu opuścił drużynę we wrześniu tego roku. Od początku 2013 roku pracował jako trener w Dynamo-RWUFK Kijów, później kierował odrodzonego klubu Arsenał-Kijów, grającego w rozgrywkach amatorskich. W 2015 roku dołączył do sztabu trenerskiego reprezentacji Ukrainy U-20, która brała udział w Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 2015 w Nowej Zelandii. W czerwcu 2016 roku został mianowany na selekcjonera reprezentacji Tadżykistanu do lat 20, również został asystentem trenera głównej reprezentacji Hakima Fuzajlowa oraz prowadził Barkchi. 3 czerwca 2017 roku opuścił Tadżykistan, aby objąć stanowisko głównego trenera w Krylja Sowietow Samara. 16 kwietnia 2019 roku został przedstawiony jako główny trener FK Chodżent. 17 lutego 2020 został trenerem klubu Istiklol Duszanbe^[3].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

CSKA-Borysfen Kijów

wicemistrz Perszej lihi Ukrainy: 1994/95

CSKA Kijów

finalista Pucharu Ukrainy: 1997/98

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ И себе талантов вырастим, и соседям. football.ua, 2011-05-03. [dostęp 2020-12-14]. (ros.).
↑ Григорий Иванов, президент футбольного клуба «Урал»: «Такой грязи я не видел еще нигде!». ural.kp.ru, 2004-11-12. [dostęp 2020-12-14]. (ros.).
↑ Український тренер буде працювати з багаторазовим чемпіоном Таджикистану. UA-Футбол, 2020-02-17. [dostęp 2020-12-14]. (ukr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

V. Levchenko, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-01] .
Witalij Łewczenko w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
Witalij Łewczenko w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
Witalij Łewczenko w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
Witalij Łewczenko w bazie Football Facts (ros.)
Witalij Łewczenko w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
Witalij Łewczenko w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
Witalij Łewczenko w bazie WorldFootball.net (ang.)
Witalij Łewczenko w bazie National Football Teams (ang.)
Vitaliy Levchenko, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-21] .

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] И себе талантов вырастим, и соседям. football.ua, 2011-05-03. [dostęp 2020-12-14]. (ros.).

[3] Григорий Иванов, президент футбольного клуба «Урал»: «Такой грязи я не видел еще нигде!». ural.kp.ru, 2004-11-12. [dostęp 2020-12-14]. (ros.).

[4] Український тренер буде працювати з багаторазовим чемпіоном Таджикистану. UA-Футбол, 2020-02-17. [dostęp 2020-12-14]. (ukr.).

[a]

[1]

[2]

[3]