William Ronald Fairbairn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
William Ronald Fairbairn
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1889
Edynburg

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 1964
Edynburg

Zawód, zajęcie

psychoanalityk

Narodowość

szkocka

William Ronald Fairbairn (ur. 11 sierpnia 1889 w Edynburgu, zm. 31 grudnia 1964 tamże) – psychoanalityk działający w Brytyjskim Towarzystwie Analitycznym w latach trzydziestych XX wieku. W jego rozumieniu celem motywacji człowieka jest zawsze więź (a nie gratyfikacja czy rozładowanie jak u Zygmunta Freuda)[1]. Uważał, że opisywane przez Melanie Klein obiekty wewnętrzne (prześladowcze, niszczące) są wynikiem realnych niepowodzeń rodzicielskich i stanowią kompensacyjny substytut relacji (relacja z obiektem wewnętrznym, a nie z realnymi ludźmi na zewnątrz)[1]. Opisywał, że człowiek uwewnętrznia niezaspakajające obiekty rodzicielskie (nieresponsywne) i przypisuje je w fantazji, jako część siebie[1]. W ten sposób można rozumieć proces powtarzania raniących relacji i nieświadomego poszukiwania podobnych obiektów.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Stephen A. Mitchell, Freud i inni : historia współczesnej myśli psychoanalitycznej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2017, ISBN 978-83-233-4266-3, OCLC 989742755 [dostęp 2019-10-01].