William Cusins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
William Cusins
Imię i nazwisko

William George Cusins

Data i miejsce urodzenia

14 października 1833
Londyn

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

31 sierpnia 1893
Remouchamps

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, organista, skrzypek, dyrygent, kompozytor

Odznaczenia
Krzyż Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)

Sir William George Cusins (ur. 14 października 1833 w Londynie, zm. 31 sierpnia 1893 w Remouchamps w regionie Ardennes w Belgii[1][2]) – angielski pianista, organista, skrzypek, dyrygent i kompozytor[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1843 roku był chórzystą w Chapel Royal[2][3]. Rok później rozpoczął studia w konserwatorium w Brukseli u François-Josepha Fétisa[1]. W latach 1847–1851 uczył się w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie, gdzie jego nauczycielami byli Cipriani Potter, William Sterndale Bennett, Charles Lucas i Prosper Sainton[1]. W 1849 roku debiutował publicznie jako pianista. W tym samym roku został również nadwornym organistą królowej Wiktorii[1][2][4]. Działał jako skrzypek i dyrygent licznych orkiestr, m.in. Covent Garden Theatre[1][4].

W latach 1851–1885 wykładowca Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[4]. Od 1867 do 1883 roku dyrygował Royal Philharmonic Society[1][4]. Od 1870 roku pełnił funkcję Master of the Queen’s Music[1][2][3][4]. W 1885 roku objął klasę fortepianu w Guildhall School of Music[1][2][4]. W 1892 roku otrzymał tytuł szlachecki[1][2][3][4]. Odznaczony Orderem Izabeli Katolickiej (1893)[3]. Zmarł nagle podczas pobytu w Ardenach na skutek grypy[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Skomponował m.in. symfonię (1892), uwertury Les travailleurs de la mer (1869) i Love’s Labour’s Lost według Williama Shakespeare’a (1875), Royal Wedding Serenata (1863), koncerty fortepianowy i skrzypcowy, oratorium Gideon (wyst. 1871), Te Deum (1882)[1], anthemy Grant the Queen the long life i I will receive the cup[2]. Żadna z tych kompozycji nie odniosła jednak sukcesu i z upływem czasu twórczość Cusinsa popadła w zapomnienie[1].

Jest autorem pracy Handel’s Messiah. An Examination of the Original and Some Contemporary Manuscripts (Londyn 1874)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 280. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d e f g Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. London: Mansell Publishing, 1997, s. 82. ISBN 0-7201-2330-5.
  3. a b c d e Jürgen Schaarwächter: Two Centuries of British Symphonism: From the beginnings to 1945. A preliminary survey. T. 1. Hildelsheim: Georg Olms Verlag, 2015, s. 174. ISBN 978-3-487-15227-1.
  4. a b c d e f g The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 203–204. ISBN 978-0-19-957854-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]