Wiktar Burak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktar Burak
Віктар Бурак
Pełne imię i nazwisko

Wiktar Kanstancinawicz Burak

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1941
Piesczanyj

Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji
Okres

od 27 listopada 1996
do 21 listopada 2000

Poprzednik

stanowisko utworzone

Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres

od 9 stycznia 1996
do 9 stycznia 2001
(od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)

Przynależność polityczna

bezpartyjny, frakcja „Zgoda”

Następca

wybory nie odbyły się

Deputowany do Witebskiej Miejskiej Rady Deputowanych
Okres

od 1985
do 1996

Wiktar Kanstancinawicz Burak (biał. Віктар Канстанцінавіч Бурак, ros. Виктор Константинович Бурак, Wiktor Konstantinowicz Burak; ur. 2 lutego 1941 w Piesczanym w Kraju Krasnodarskim) – radziecki i białoruski funkcjonariusz KGB i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji; pułkownik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i praca[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 2 lutego 1941 roku w chutorze Piesczanyj, w Kraju Krasnodarskim, w Rosyjskiej FSRR, ZSRR. W 1968 roku ukończył studia na Wydziale Prawa Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego, uzyskując wykształcenie prawoznawcy, w 1969 roku – Wyższe Kursy KGB ZSRR. Posiada stopień pułkownika. W latach 1959–1961 pracował jako pomocnik lekarza sanitarnego, sanitariusz pogotowia ratunkowego w Szpitalu Rejonowym w Horodyszczu w obwodzie brzeskim. W latach 1969–1980 pracował jako sędzia śledczy, starszy pracownik operacyjny w Zarządzie KGB w obwodzie brzeskim. W latach 1980–1984 pełnił funkcję zastępcy kierownika Wydziału Miejskiego KGB w Duszanbe, kierownika Działu Kadr KGB Tadżyckiej SRR. Od 1984 roku pracował jako zastępca kierownika Zarządu KGB w obwodzie witebskim[1]. Po uzyskaniu niepodległości przez Białoruś piastował to samo stanowisko w białoruskim KGB. W latach 1985–1996 był deputowanym do Witebskiej Miejskiej Rady Deputowanych[1].

Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]

W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z witebskiego-czarniachouskiego okręgu wyborczego nr 66. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[2], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Bezpieczeństwa Narodowego, Obrony i Walki z Przestępczością[4]. Był bezpartyjny[2], należał do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Rzeczypospolitej Polskiej[5]. 21 czerwca został członkiem delegacji Rady do Zgromadzenia Parlamentarnego Stowarzyszenia Białorusi i Rosji[6]. Poparł dokonaną przez prezydenta kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku wszedł do nowo utworzonej Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[7]. Był w niej członkiem Stałej Komisji ds. Praw Człowieka i Stosunków Narodowościowych[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[8]. Jego kadencja parlamentarna w Izbie Reprezentantów zakończyła się 21 listopada 2000 roku.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wiktar Burak jest żonaty[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Kto…, s. 45
  2. a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).
  3. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
  4. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №28-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
  5. С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)]. (ros.).
  6. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 21 июня 1996 г. №391-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-21. [dostęp 2019-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-23)]. (ros.).
  7. А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
  8. М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.